( ၁ )
ည....
ညေရာက္ၿပီဆိုရင္ က်ေတာ္ ဒီေခ်ာက္နက္ၾကီးထဲကို ၿပဳတ္က်ေနက်။ ကူပါကယ္ပါလို႔
အကူအညီေတာင္းရေအာင္လည္း ဘယ္သူကယ္လို႔မွ က်ေတာ္ ဒီေခ်ာက္နက္ၾကီးထဲက
လြတ္ေၿမာက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေခ်ာက္နက္ၾကီးထဲ က်ေတာ့ကို ပစ္ခ်သြားသူကသာ
က်ေတာ့ကို ကယ္တင္ႏိုင္စြမ္းမယ့္သူပါ။
"အို...."
ဒါဟာလည္း ဘယ္လိုမွ မၿဖစ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ လတစ္စင္းကို
ရူးသြပ္ေနၿခင္းသက္သက္ပါ။ တစ္ကယ္ဆို က်ေတာ္ ဒီေခ်ာက္ၾကီးထဲကို
ၿပဳတ္က်ရေအာင္ သူမ ကိုယ္တိုင္ပဲ သံေယာဇဉ္ကို ၾကိဳးၿဖတ္ပစ္ခဲ့တာပဲ
မဟုတ္လား။
"ငါ...သိပ္စြဲလန္းခဲ့ရတဲ့ ... တစ္ခ်ိန္တစ္ခါဆီက မ်က္ႏွာေလးရယ္ ...
ငါ ... နင့္ကို မမုန္းပါဘူး ...
ခုထိေမ့မရလို႔ ... ငါ့ကိုယ္ငါပဲ မုန္းေနတာပါ ... "
ဒီအေတြးနဲ႔ ဒီသတိရမႈက ရင္ကိုလာရိုက္ခတ္တိုင္း ေရာ္ရြက္၀ါေလးေတြလို အခ်စ္က
တဖြဲဖြဲေၾကြတယ္။ ဒီအခ်စ္ဆိုတဲ့အရာကလည္း ခက္ေတာ့ခက္သား။ သူမေခတဲ့အေၾကာင္း
အရြက္က်ရာ အပင္ ထေပါက္ၿပခ်င္ေနတာ။
"လႈပ္ခုန္မေနပါနဲ႔ကြယ္ ....
ဘယ္လိုပဲ ... ၾကိဳးစား ... ၾကိဳးစား...
အသံၿမည္လာမယ့္ ရင္ခုန္သံေတြမွ မဟုတ္တာ ..."
ဒီလို သတိတရားေလးနဲ႔ ကိုယ့္ႏွလံုးသားေလးကိုယ္ႏွစ္သိမ့္ရင္း ခိုင္ၿမဲဖို႔
ၿဖစ္လာတိုင္း ၿဖတ္ေတာက္ပစ္ခဲ့ရတဲ့ သံေယာဇဉ္ အပိုင္းပိုင္းအစစေတြ။
ဒီသံေယာဇဉ္ေတြသာ ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းအၿဖစ္ ခိုင္ၿမဲလာခဲ့ရင္ က်ေတာ္
ဒီေခ်ာက္နက္ၾကီးထဲက လြတ္ေၿမာက္ခြင့္ ရခ်င္ရလာမွာ။
"အို...."
ဒါလည္း မၿဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ အခ်စ္က အရြက္က်ရာ အပင္ေပါက္ဖို႔ ၾကံေနရံုရွိေသး။
ကိုယ္က ေနာက္ထပ္ လတစ္စင္းကို ရူးသြပ္လ်င္ေနၿပန္ၿပီ။
"အေ၀းက ေငးေမွ်ာ္ေနခြင့္ရရံုသက္သက္နဲ႔ပဲ
တိမ္ညစ္မည္းေတြ မဖံုးလႊမ္းရေအာင္
ဆုေတာင္းေနတတ္ခဲ့ၿပီ လမင္းငယ္"
ငါ ....
ည...ည ...ၿပဳတ္ၿပဳတ္က်ေနရတဲ့ အထီးက်န္ဆန္မႈေခ်ာက္ကမ္းပါးၾကီးေတြ
ဘယ္ေလာက္နက္နက္ပါ။ ငါ့ အတြက္က ေရခဲတံုးေလးေတြ ရွိေနခဲ့ၿပီပဲ မဟုတ္လား။
( ၂ )
က်ေတာ္ ေရခဲတံုးေလးေတြနဲ႔ စတင္ရင္းႏွီးခြင့္ရတဲ့ေန႔က
ႏွစ္သက္ဖါယ္စကားေလးတစ္ခြန္းရဲ႕ ဆြဲေဆာင္မႈေနာက္ကို လိုက္သြားခဲ့မိတယ္။
"တစ္ကယ္မေရာက္ခင္ နတ္ၿပည္အစမ္းသြားၾကည့္ရေအာင္ကြာ"
သူငယ္ခ်င္းက ဆြယ္လာတဲ့စကားေလး။ က်ေတာ္ သိပ္သေဘာက်သြားခဲ့မိတယ္။ ည..ည..
က်ေတာ္ ၿပဳတ္ၿပဳတ္က်ေနရတဲ့ ေခ်ာက္နက္ၾကီးေတြဟာ ငရဲလိုပဲမဟုတ္လား။ ခု ..
သူေၿပာေနတာက နတ္ၿပည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႕မွာ ပါလာတဲ့ေရခဲတံုးေလးေတြ။ က်ေတာ္
ေရခဲတံုးေလးေတြအေပါ ္ စတင္စိတ္၀င္စားသြားမိၿပီ။ သူငယ္ခ်င္းၿဖစ္သူကေတာ့
ေရခဲတံုးေလးေတြအတြက္ သူတစ္ေယာက္တည္း ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနေအာင္ အလုပ္မ်ားေနတာ ။
"သူ .... ဘာေတြ လုပ္ေနတာပါလိမ့္...
သူ ....ေရခဲတံုးေလးေတြကို ဘယ္လိုမ်ား အသံုးခ်မွာပါလိမ့္ "
သူလုပ္ေနသမွ်ကို တေစ့တေစာင္းအကဲခတ္ၾကည့္ေတာ့ သိပ္ကို
အႏုပညာဆန္တဲ့အလုပ္... သိပ္ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ထားၿပီးလုပ္ရတဲ့အလုပ္။
ပီကယ္ (GUM) ေလးေတြေပါ ္မွာပတ္ထားတဲ့ ေငြစကၠဴၿပားေလးေတြကို စကၠဴသပ္သပ္
ေငြၿပားပါးပါးေလးသပ္သပ္ၿဖစ္သြားေအာင္ ခြာေနတာေလ။ၿပီးေတာ့ ေဆးထိုးအပ္အရြယ္
ပိုက္ေလးေသးေသးေလး ၿဖစ္သြားေအာင္လိပ္လိုက္ၿပီး Gas မီးၿခစ္ေလရဲ႕ gas
ထြက္ရာ ပိုက္ေခါင္းေလးမွာ ထိုးစြပ္လိုက္တာ။
"ဟာ...."
ဒါဆို ေရခဲတံုးေလးေတြဆိုတာကလည္း က်ေတာ္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ဆီက
ႏွစ္သက္ခဲ့ဖူးတဲ့ လိေမၼာ္သီးေလးေတြလိုပဲေနမွာပါ ။ မိဘပိုက္ဆံ
လက္ၿဖန္႔ေတာင္းသံုးေနရတဲ့ က်ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းသားဘ၀ကေပါ့ ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ
ေနသာတဲ့အခါ၊ ေရလာတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ လိေမၼာ္သီးေလးေတြ ၀ယ္စားခဲ့ၾကဖူးတယ္။
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေၿပာရရင္ေတာ့ က်ေတာ္တို႔သိပ္ၾကိဳက္တဲ့
လိေမၼာ္သီးေလးေတြကို တစ္ေယာက္တစ္လံုးေတာင္ ၀၀လင္လင္မစားႏိုင္ခဲ့ၾကပါဘူး။
က်ေတာ္တို႔ သိပ္ကိုႏွစ္သက္ခဲ့ၾကတဲ့ လိေမၼာ္သီးေလးေတြဆိုတာ က်ေတာ္တို႔
သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာသံုးတဲ့ အေခါ ္အေ၀ါ ္ သက္သက္ပါ ။ တစ္ကယ္ေတာ့ pepsi
ပိုက္ေလးထဲမွာ ဟိုဘက္ဒီဘက္ မီးပိတ္ၿပီး ထုပ္ထားတဲ့ လိေမၼာ္ေရာင္
အတံုးအခဲေလးေတြသာပဲ။
က်ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး လိေမၼာ္သီးသြားစားၾကတဲ့ေနရာေလးကေတာ့
ေၿမာက္ဒဂံုထဲက သူငယ္ခ်င္းတိုက္ခန္းေလးထဲမွာေပါ့ ။
အဲဒီကတည္းက က်ေတာ့စိတ္ထဲမွာ တိုက္ခန္းေနလူ႔အသိုင္းအ၀န္းေလးကို သိပ္သေဘာက်ခဲ့မိတာ။
"ဟုတ္တယ္...."
တိုက္ခန္းေန လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲမွာက ကိုယ့္တိုက္ခန္းရဲ႕
တံခါးမတစ္ခ်ပ္ပိတ္လိုက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ပါတ္၀န္းက်င္ဆိုတာက ကိုယ္နဲ႔လံုး၀
ပါတ္သတ္ေတာ့တာမဟုတ္ဘူး။ ပါတ္၀န္းက်င္က ကိုယ္နဲ႔ လံုး၀မသတ္ဆိုင္ေတာ့တဲ့အခါ
ေလကၾကီးဆိုတာကိုလည္း က်ေတာ္တို႔ ၾကိဳက္သလို ပံုေဖါ
္ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရွိၾကၿပီမဟုတ္လား ။
အဲဒီေနရာေလးမွာ က်ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး စာရိတၱပ်က္ၿပားေစတဲ့
ဆိုးဆိုးရြားရြားေတြ ဘာတစ္ခုမွ မလုပ္ခဲ့ၾကပါဘူး။
က်ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး သိပ္ႏွစ္သက္စြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့
လိေမၼာ္သီးေလးေတြစားခဲ့ၾကရံုသက္သက္ပါ။ က်ေတာ့စိတ္အေတြးေတြ
တစ္ခ်ိန္တစ္ခါဆီက လိေမၼာ္ေရာင္အခိုးအေငြ႕ေလးေတြေနာက္
လိုက္ၿပီးပ်ံ႕လြင့္ေနမိတုန္း သူငယ္ခ်င္းက ...
"ေဟ့ေကာင္..အဆင္သင့္ၿဖစ္ေနၿပီ " ဆိုေတာ့မွ ၿပန္ၿပီးသတိ၀င္လာေတာ့တယ္။
က်ေတာ္ဒီေရာက္ေတာ့ ဒီေကာင္နဲ႔ ပထမဆံုးစခင္ခဲ့တာ။ ခုမွသတိထားမိတာ
ဒီေကာင္ေရခဲတံုးေလးေတြ ေတာ္ေတာ္ႏွစ္သက္ပံုရပါတယ္။
သူအဆင္သင့္ၿဖစ္ေနၿပီဆိုတဲ့ ပစၥည္းေတြကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ...
"ေၾကး၀ါေရာင္ ေရေႏြးခရားေသးေသးေလးတစ္ခု "
ေရေႏြးခရားလို႔သာေၿပာရတယ္။ တစ္ကယ္က်ေတာ့ ေရေႏြးခရားစစ္စစ္ေလးေတာ့
မဟုတ္ပါဘူး ။ တစ္ကယ့္ေရေႏြးခရားရဲ႕ ေရေႏြးငွဲ႔ရာ
ႏႈတ္သိးေကာက္ေကာက္ေလးေနရာမွာက စင္းလံုးေခ်ာ ပိုက္ေလးတစ္ေခ်ာင္း ။
တစ္ကယ့္ေရေႏြးခရားရဲ႕ လက္ကိုင္ကြင္းေနရာမွာက အဆံုးပိုင္းမွာ
အနည္းငယ္ၿပားသေယာင္ေယာင္ ေနာက္ထပ္ ပိုက္ရွည္ရွည္ေလးတစ္ေခ်ာင္း ။
ႏႈတ္သီးေနရာက စင္းလံုးေခ်ာပိုက္ေလးမွာေတာ့
ဖန္ၿပြန္ေလးတစ္ေခ်ာင္းထပ္စြပ္ထားေလရဲ႕။
အဲဒီဖန္ၿပြန္ေလးရဲ႕အလယ္ေလာက္မွာေတာ့ .....
"ေရခဲတံုးေလးေတြ....."
"သိပ္ကို စြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ေရခဲတံုးေလးေတြ ...."
က်ေတာ့သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ အထူးၿပဳလုပ္ခ်က္ Gasမီးၿခစ္ေလးကို
ၿခစ္လိုက္တဲ့အခါ မီးၿခစ္ေလးရဲ႕ Gas ထြက္ရာပိုက္ေခါင္းေလးမွာစြပ္ထားေသာ
ေငြၿပားလိပ္ပိုက္ေလးထိပ္မွာ ...
"မီးေတာက္ေလး ..."
"ဘယ္ကိုမွ မယိမ္းမယိုင္ပဲ တည္ၿငိမ္ေနတဲ့မီးေတာက္ေလး ..."
"ေသးေသးမွ တစ္ကယ့္ေသးေသးေလး ...."
ေဘးကၾကည့္ေနရတဲ့အၿမင္မွာေတာ့ ေငြဖေယာင္းတိုင္ေသးေသးေလးထြန္းထားသလိုမ်ိဳး
။ၿပီးေတာ့မွ အဲဒီ မီးေတာက္ေသးေသးေလးနဲ႔ ဖန္ၿပြန္ေလးထဲက ေရခဲတံုးေလးေတြကို
မီးၿမိွဳက္လိုက္တဲ့အခါ .... ေရခဲတံုးေလးေတြ တၿဖည္းၿဖည္း
အသြင္ေၿပာင္းလာလိုက္တာ ....
"အခဲ ... အရည္ ... အေငြ႔ "
တစ္ခ်ိန္တစ္ခါဆီတုန္းက က်ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေတြ သိပ္ကိုႏွစ္သက္ခဲ့တဲ့
လိေမၼာ္သီးေလးေတြဆိုတာကလည္း ခုေတြ႕ေနရတဲ့ ေရခဲတံုးေလးေတြလိုပါပဲ ။
ဒါေပမယ့္ ခုလို အခဲ.. အရည္.. အေငြ႔ ..တၿမည့္ၿမည့္
အသြင္ေၿပာင္းရာမွာသံုးဖို႔ ဒီလိုေၾကးအိုးေလးေတြရွိေၾကာင္းကိုေတာ့
က်ေတာ္တို႔ မသိခဲ့ၾကပါဘူး။ အဲဒီေလာက္အဆင့္ထိေတာ့ က်ေတာ္တို႔
မကၽြမ္းက်င္ခဲ့ၾကပါဘူး။ က်ေတာ္တို႔ သံုးခဲ့ဖူးတာက အသားေတြ ငါးေတြ
ကင္ရာမွာ ထုပ္ပိုးအသံုးၿပဳတဲ့ ေဘာ္ေငြေရာင္ မီးခံၿပား
အပိုင္းအစေလးေတြသာပဲ။ အဲဒီ ေဘာ္ေငြေရာင္ မီးခံၿပားစေလးကို ေရတေယာက္ပံု
ခပ္ရွည္ရွည္ေလးလိပ္လိုက္ၿပီး လိေမၼာ္ေရာင္အတံုးအခဲေလးေတြတင္လို႔ ေအာက္က
မီးစေသးေသးေလးနဲ႔ ၿမွိဳက္ၿပီးသံုးခဲ့ၾကတာ ။ က်ေတာ့ စိတ္ကူးေလးထဲမွာ
လိေမၼာ္ေရာင္အခိုးအေငြ႕ေလးေတြ တလြင့္လြင့္ရစ္၀ဲေနတုန္း ...
"အားပါး..."
က်ေတာ့သူငယ္ခ်င္းေပါ့ ... ဖန္ၿပြန္ေလးထဲမွာ တလူလူလြင့္၀ဲပ်ံတက္လာတဲ့
ေရခဲေငြ႕ေလးေတြကို အနည္းငယ္ၿပားသေယာင္ေယာင္ရွိတဲ့ပိုက္ေလးဆီက
တရႈိက္မက္မက္ စုပ္ယူစားသံုးေနတာ။ ဖန္ၿပြန္ေလးထဲက ေရခဲတံုးေလးေတြကို
မီးၿမွိဳက္ေနတဲ့လက္ကလည္း လိုသလို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ေရြ႕လွ်ားလို႔ ။
ေရေႏြးခရားလို ေၾကးအိုးေသးေသးေလးထဲမွာေတာ့ ေရရွိမယ္ထင္ရဲ႕ ။
ဖန္ၿပြန္စြပ္ထားတဲ့ႏႈတ္သီးေလးရဲ႕ဆန္႔က်င္ဘက္ အနည္းငယ္ ၿပားသေယာင္ေယာင္
ပိုက္ေလးဆီကေန ေရခဲေငြ႕ေလးေတြကို စုပ္ယူလိုက္တိုင္း ကလုတ္..ကလုတ္နဲ႔
ေရသံေလးေတြ ၿမည္ေနတာ ။ ဒါဆို ဖန္ၿပြန္ေလးထဲက ေရခဲေငြ႕ေလးေတြကလည္း
ေရေအာက္ကမၻာကို ၿဖတ္သန္းခဲ့ၾကရမွာေပါ့။ ၿပီးမွ က်ေတာ္တို႔ အဆုပ္ဆီက
ေလအိတ္ေလးေတြထဲ ေနရာလပ္မက်န္ေအာင္ ၿဖည့္သိပ္သိမ္းဆည္းထားရမွာ ။
ဒါဟာ... တစ္ခ်ိန္တစ္ခါဆီက လ်ေမၼာ္သီးေလးေတြရဲ႕ကိုယ္စား ေရခဲတံုးေလးေတြ
.... ဒီေရခဲတံုးေလးေတြရဲ႕ ညွိဳ႕ခ်က္ကေန ရုန္းထြက္ပစ္လိုက္ဖို႔ က်ေတာ့မွာ
သတၱိမရွိေတာ့ဘူး ။
"သူငယ္ခ်င္း
မင္းအခုထည့္ထားတဲ့ အခဲေလးေတြကုန္ရင္ ငါ့အလွည့္ကြာ ..."
( ၃ )
"အား ..."
ညည.. က်ေတာ္ ၿပဳတ္က်ေနက် ေခ်ာက္နက္ၾကီးထဲ ထပ္ၿပီးၿပဳတ္အက် ထံုးစံပတိုင္း
လန္႔ဖ်ပ္ေအာ္မိၿခင္းပါ။ ဒါေပမယ့္ ေခ်ာက္နက္ၾကီးထဲ
ဆြဲခ်သြားမယ့္ေသာကဆြဲအားေတြက က်ေတာ့အေပါ ္မွာ အရင္ကလို
အက်ိဳးသတ္ေရာက္မႈမရွိေတာ့ဘူး။ ေခ်ာက္နက္ၾကီးထဲက စိိတ္က်ဆူးေတြကလည္း
က်ေတာ့ကိုယ္မွာ စိုက္၀င္ဆူးနစ္လာဖို႔ အရင္ကလို အစြမ္းမရွိၾကေတာ့ဘူး။
ေခ်ာက္နက္ၾကီးထဲ ထံုးစံအတိုင္းၿပဳတ္က်သြားရေပမယ့္ က်ေတာ့ကိုယ္ဟာ
ဂြမ္းစေလးလို ၊ တိမ္စိုင္ေလးလို ၊ ေလထဲ ေပါ့ပါးလြင့္၀ဲလို႔။
"ေက်းဇူးပါ ေရခဲတံုးေလးေတြေရ ..."
"ငါ့ကို နတ္ၿပည္ေရာက္တဲ့အထိ ဆြဲေခါ ္သြားၾကစမ္းပါ"
တစ္ကယ္ေတာ့ ဒီေရခဲတံုးေလးေတြဟာ သိပ္ကို တန္ဘိုးရွိတဲ့ေရခဲတံုးေလးေတြပါ။
ဘယ္ေလာက္မ်ားတန္ဘိုးရွိသလဲဆိုရင္ တစ္ရက္စာလုပ္အားခ အကုန္သံုးၿပီး
၀ယ္တာေတာင္ ေလာက္ငွတာမဟုတ္ဘူး။ ေရခဲတံုးေလးေတြေခါ ္ေဆာင္ရာေနာက္ က်ေတာ္
စိတ္ရွိလက္ရွိ လိုက္ပါလြင့္ေမ်ာေနတုန္း ....
"ၾကည့္စမ္း..."
ၿပည့္၀ၿပီးလို႔ ၿပန္ၿပီးပိန္စၿပဳေနၿပီၿဖစ္တဲ့ လစုတ္၊ လပ်က္၊ က်ေတာ့္
အခန္းရဲ႕ ၿပတင္းေပါက္ေလးဆီကေန ၿပဴတစ္ၿပဴတစ္နဲ႔ သိကၡာမရွိ က်ေတာ့ကို
ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာ ။
"ေတာက္...."
ကိုယ့္ေဒါသနဲ႔ကိုယ္ တက္ေခါက္လိုက္မိတာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတဲ့လမင္းပါ
လန္႔သြားတယ္ထင္ရဲ႕။ ၿပတင္းေပါက္ေလးဆီကေန ခပ္သြက္သြက္ေလး
ခုန္တက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားတာ။ ၿပတင္းေပါက္ေလးနားသြားၿပီး အၿပင္ကလမင္းကို
ေဒါသတၾကီး သြားၾကည့္မိေတာ့မွ ရင္ထဲ လမင္းငယ္က တိုး၀င္ရွင္သန္လာတယ္။
"လမင္းငယ္ရယ္ ..."
"ဒီအခ်ိန္ မင္းသာ ငါ့လို ေကာင္းကင္ၾကီးကို ေမာ့ၾကည့္ၿဖစ္ခဲ့ရင္
လမင္းၾကီးကို ငါၿမင္ေနရသလိုပဲ မင္းလည္းၿမင္ေနရမွာေနာ္"
ဒီအေၾကာင္းကို ဖုန္းဆက္ၿပီးေတာ့ပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ Mail
ေလးတစ္ေစာင္ေလာက္ပို႔ၿပီးေတာ့ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ လမင္းငယ္ကို
ေၿပာၿပခြင့္ေလးရွိခ်င္လိုက္တာ။ ကိုယ့္မွာက
ဒီေလာက္အခြင့္အေရးေလးေတာင္မရွိေတာ့လည္း ကိုယ့္သတိရၿခင္းကို
ကိုယ္တိုင္ၿပန္ေခါက္သိမ္းၿပီး ေၿဖသိမ့္ေနတတ္ခဲ့ပါၿပီ။
"ငါ့အတြက္က ေရခဲတံုးေလးေတြ ရွိေနခဲ့ၿပီပဲ မဟုတ္လား"
( ၄ )
"အလြမ္း..."
ဒီေခါင္းစဉ္ေလးနဲ႔ ထိထိမိမိ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ေလာက္ေရးဖို႔ ၾကိဳးစားေနတာ
အခ်ိန္ေတြ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာသြားခဲ့ၿပီ။ ခုထိ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ၿဖစ္လာေအာင္
မေရးႏိုင္ခဲ့ဘူး ။ ဒါကလည္း သိပ္ေတာ့ မဆန္းပါဘူး။
ကိုယ့္ရင္ထဲကၿဖစ္လာတဲ့အလြမ္းကိုေတာင္ ဘယ္ကဘာကို လြမ္းရမယ္မွန္းမသိတဲ့
အူေၾကာင္ေၾကာင္ အညံ့စားတစ္ေယာက္ပဲ ။ ၿဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာ့
ရင္ထဲမွာရွိေနတဲ့အလြမ္းအားလံုး လမင္းငယ္ကိုသာ ပံုခ်ၿပီး
လြမ္းပစ္ခ်င္တာပါ။ အလြမ္းဆိုတာကလည္း တစ္ေနရာရာ၊ ဒါမွမဟုတ္
တစ္ေယာက္ေယာက္ကို လြမ္းမယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္အတိုင္းအတာေလးတစ္ခုေတာ့
ရင္းႏွီးပါတ္သတ္ အကၽြမ္း၀င္ခဲ့ဖူးၿခင္းရွိရမယ္မဟုတ္လား။
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း ငါနင့္ကို သတိရေနတတ္ပါတယ္ဆိုတဲ့စကားေလးထက္ပိုလို႔
လမင္းငယ္အတြက္ လြမ္းပိုင္ခြင့္ေလးေတာင္မရွိတဲ့က်ေတာ္ပါ။ က်ေတာ္
ေရခဲတံုးေလးေတြကိုပဲ မက္မက္စက္စက္ႏွစ္သက္ ေၿဖသိမ့္ ေနခဲ့ရတာ မွားလား။
"အလြမ္းဆိုတဲ့ ေခါင္းစဉ္ေလးနဲ႔ ကဗ်ာေရးဖို႔ ၾကိဳးစားေနခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြက
တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ..."
"လမင္းငယ္ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္
သိတယ္ဆိုရံုေလးသိခဲ့ၾကတဲ့ အခ်ိန္ေတြက တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ..."
ၿပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ေတြဟာ မနက္ၿဖန္ေတြက
ဒီေန႔ၿဖစ္ ၊ ဒီေန႔ေတြက မေန႔ၿဖစ္နဲ႔ ေဘာင္ခတ္ထားခံရတဲ့
ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လို ၿပစ္ၿပစ္ ႏွစ္ႏွစ္ ေဆးေရာင္စံုေတြပဲ။
"ပန္းခ်ီဆိုတာက ရုပ္ရွင္မဟုတ္ဘူး ....ရုပ္ေသ"
တက္လြယ္က်လြယ္စိတ္ဓါတ္ေတြက အေသ ၊ ေၿပာေနက် ေန႔စဉ္သံုးစကားလံုးေတြက အေသ ၊
ေတြ႕ၿမင္ေနက် အမဲ့ အၿပံဳးေတြက အေသ ၊ ငိုလြယ္ရယ္လြယ္ ခံစားမႈေတြက အေသ ၊
ခ်စ္ၿခင္းမုန္းၿခင္းေတြက အေသ၊
တစ္ကယ္လို႔မ်ား ေရခဲတံုးေလးေတြသာမရွိရင္ က်ေတာ္ပါ ေသသြားမလားပဲ။
မနက္..မနက္ .. ကိုယ္လက္အစံု နာက်င္ကိုက္ခဲတဲ့ေ၀ဒနာနဲ႔ နလန္ထ
လူမမာတစ္ေယာက္လို ႏံုးခ်ိ ေပ်ာ့ဖတ္ေနရတာ ။ ရင္ေတြကလည္း
တလွပ္လွပ္တုန္ေနလိုက္တာ ေဆာက္တည္ရာမဲ့ ရူးသြပ္သြားခ်င္တဲ့အထိ။
"က်ေတာ္သိပါတယ္"
ဒါဟာ က်ေတာ့ ကိုယ္ခႏၶာမွာ ေရခဲတံုးေလးေတြလိုေနတဲ့ လကၡဏာပါ။
ေနႏိုင္ပါတယ္ကြာဆိုၿပီး ဆက္ေပေနလိုက္လို႔ကေတာ့ အဖ်ား၀င္စလူလို
ႏွာရည္တရႊဲရႊဲယိုၿပီး ေခါင္းေတြ ကိုက္လာရတာ။ ခုဆို
မင္းမွာလက္က်န္ရွိေသးလားကြာဆိုၿပီး ဖုန္းဆက္ေမးရမယ့္ သူငယ္ခ်င္းကလည္း
ေရခဲတံုးေလးေတြ ေရာင္း၀ယ္ေဖါက္ကားမႈနဲ႔ပဲ အဖမ္းခံလိုက္ရၿပီ။
တစ္ကယ္ေတာ့ ေရခဲတံုးေလးေတြဆိုတာက လမင္းငယ္အတြက္ အစားထိုးႏွစ္သက္ခဲ့မိတဲ့
ဓားစာခံ သက္သက္ေလးေတြသာပဲ ။ လမင္းငယ္ထက္ပိုလို႔ေတာ့ က်ေတာ္ ဘယ္အရာကို
ၿမတ္ႏိုးေနရဦးမွာလဲ။ ေရခဲတံုးေလးေတြဆိုတာကလည္း ရင္ထဲက လမင္းငယ္ကို
လံုးလံုးလွ်ားလွ်ားေမ့သြားဖို႔အထိေတာ့ အစြမ္းမထက္ၾကပါဘူး။
လမင္းငယ္နဲ႔ဆိုတာကလည္း မၿဖစ္ႏိုင္တာေတြကို ၿဖစ္လာဖို႔ၾကိဳးစားရင္း
ကံအခြင့္သင့္လို႔ ၿဖစ္ခြင့္ရခဲ့တယ္ဆိုဦးေတာ့ ....
မတူညီၿခင္းေတြကို ေပါင္းစပ္လိုတဲ့အေၿဖဆိုတာ ပဠိပကၡနဲ႔ ၿပသနာေတြပဲ
ၿဖစ္ေနမွာ မဟုတ္လား။
"ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ လမင္းငယ္ "
( ၅ )
ည...
ညေရာက္ၿပီဆိုရင္
ေသာကေတြက ဆြဲအားပိုလာမယ္။
ည...
ညေရာက္ၿပီဆိုရင္
စိတ္က်ဆူးေတြက ႏိုးထခၽြန္ၿမလာမယ္။
ည...
ညေရာက္ၿပီဆိုရင္
အထီးက်န္ဆန္ၿခင္း ေခ်ာက္နက္ၾကီးထဲကို ၿပဳတ္က်ရေတာ့မယ္။
ငါ...
ငါ ေရခဲတံုးေလးေတြလိုတယ္။
ေရခဲတံုးေလးေတြ မရွိေတာ့ဘူးဆိုရင္
အလင္းေရာင္လိုတယ္။
အလင္းေရာင္ဆိုတာက လမင္းငယ္ ...
လမင္းငယ္ဆိုတာက ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္း ...
ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းဆိုတာက
ရယူပိုင္ဆိုင္လိုမႈေတြ စိုးစဉ္းမွ် မပါတဲ့ ၿမတ္ႏိုးေနခြင့္ သန္႔သန္႔ေလးသာပဲ ။
ဒီစာတစ္ပုဒ္ရဲ႕ အဆံုးသတ္အေနနဲ႔ေတာ့ က်ေတာ္ လမင္းငယ္အတြက္
စကားေလးတစ္ခြန္းေလာက္ ေၿပာခဲ့ခ်င္ပါတယ္ ။
"ရယူပိုင္ဆိုင္လိုမႈေတြ စိုးစဉ္းမွ်မပါတဲ့
ၿမတ္ႏိုးေနခြင့္သန္႔သန္႔ေလးဆိုတာလည္း အခ်စ္ပဲမဟုတ္လား လမင္းငယ္ "
( အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႔ဆႏၵျပဳလွ်က္..... ေနလင္းထြန္း......)
ဒီဘေလာ့ခ္ေလးမွာေတာ့ ၀ိုင္းေရးမယ့္သူ တစ္ေယာက္တိုးလာၿပန္ပါၿပီ...။ ေႏွာင္း၀ႆန္ ၿမန္မာၿပည္ၿပန္ၿပီးတည္းက ၿပန္ေပၚမလာေတာ့ပါဘူး..။ အခုတင္မယ့္ပို ့စ္ ကို ေရးတဲ့သူကေတာ့ အရင္ကလည္း သူ ့ပို ့စ္ေလး (ဒီမွာ) တစ္ခု တင္ဘူးပါတယ္ ။ အခုလည္း ေနာက္ထပ္ ပို ့စ္ေလးတစ္ခုပါ ။ ေနာက္ကို လည္း သူ ့ပို ့စ္ေလးေတြကို ဒီေနရာေလးမွာ တင္ၿဖစ္ေနပါ ။ အားေပးလိုက္ၾကပါအံုးဗ်ာ ။
"သူမေရာက္မလာခဲ့ပါ"
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
( ၁ )
မေန႔က.....
မေန႔က သူထံုးစံအတိုင္းသူမနဲ႔ ေလွ်ာက္လည္တာေပါ့။သူမဆိုတာက
သူ႕ရည္းစားေတာ့လည္းမဟုတ္ပါဘူး။ ရည္းစားမဟုတ္ေပမယ့္လည္း ရည္းစားေတြလို
အနည္းဆံုး တစ္လ ႏွစ္ခါေလာက္ေလွ်ာက္လည္ၿဖစ္ၾကတဲ့ သူနဲ႔ သူနၾကားက ဆက္ဆံမႈ၊
နားလည္မႈ။
ဒါေပမယ့္ မေန႔ကေတာ့ သူမ သူ႔ကို ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ဆိုးသြားခဲ့တယ္။
သူေၿပာမိတဲ့စကားအမွားေလးအတြက္လည္း သူ ေနာင္တရမဆံုးေတာ့ဘူး။ သူနားမလည္တာက
ဒီစကားေလးေၿပာမိရံုနဲ႔ သူမ ဘာ့ေၾကာင့္ဒီေလာက္စိတ္ဆိုးသြားရသလဲဆိုတာ ။
သူေၿပာခဲ့မိတဲ့ စကားအမွားေလးဆိုတာကလည္း တစ္ကယ္ အတည္ၾကီး
ေၿပာလိုက္မိတဲ့စကားမွမဟုတ္တာ။
ေနာက္ေနာက္ေၿပာင္ေၿပာင္ေၿပာထြက္သြားမိတဲ့စကားေလးရယ္ပါ။
သူေၿပာမိလိုက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ သူနဲ႔ ရယ္ရယ္ေမာေမာ စကားေၿပာေနတဲ့ သူမ မ်က္ႏွာ
ဖ်တ္ကနဲတည္သြားတာ။ ၿပီးေတာ့ မုန္တိုင္းက်ေတာ့မယ့္ေကာင္းကင္လို
နီၿမန္းလာတာ။ တစ္ေန႔ နင္ငါ့ကို ဒီစကားမ်ိဳးေၿပာလာမွာ သိသားပဲလို႔ေၿပာၿပီး
သူမ ဘာ့ေၾကာင့္ ငိုခ်လိုက္တာပါလိမ့္ ။
"ငိုလိုက္တာမွ ရႈိက္ၾကီးတငင္..."
သူလည္းဘယ္လိုမွ မေခ်ာ့တတ္ေတာ့သလို ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ရမယ္မွန္းမသိေတာ့ေအာင္
ေၾကာက္လန္႔ထူပူသြားရတာ။ မ်က္ရည္ေလးေတြ သုတ္ေပးၿပီးေခ်ာ့ရေအာင္ကလည္း သူနဲ႔
ေကာင္မေလးဆိုတာက ခ်စ္သူရည္းစားေတြလည္း မဟုတ္။
"ခက္ေတာ့ ခက္ၿပီ..."
မယ္မင္းၾကီးမကေတာ့ ခြက္ထဲကေရ သြန္ခ်လိုက္သလို ၿဗဲကနဲငို၊ တိကနဲတိတ္သြားၿပီး ...
"နင္ ေနာက္ထပ္ ငါနဲ႔ ခုလို ေလွ်ာက္လည္ၾကဖို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မခ်ိန္းနဲ႔ေတာ့ဟာ...."
ဒီစကားေလးပဲ တံုးတိတိေၿပာၿပီး ေကာက္ကာငင္ကာ ထၿပန္သြားတာ။ အဲဒီေန႔က သူတို႔
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ႏႈတ္မဆက္ပဲ လမ္းခြဲခဲ့တဲ့ေန႔ေပါ့။ အရင္ကဆို
သူကိုယ္တိုင္ သူန အိမ္အေရာက္ ၿပန္လိုက္ပို႔ေပးေနၾက။ သူသိပ္ကို ေနာင္တရ
ေၾကကြဲေနခဲ့ရၿပီ။ တစ္ကယ္ဆို ဒီစကားမ်ိဳး ေနာက္ေၿပာင္ၿပီးေတာ့ေတာင္ သူမကို
မေၿပာသင့္မွန္း သူလည္းသိေတာ့ သိပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ ဒီစကားေလးေၿပာၿဖစ္ဖို႔
ပေယာဂက အိမ္ကထြက္လာကတည္းက သူနဲ႔ ကပ္ပါလာရတာ။
"ဒီေလာက္မုန္႔ဖိုးမ်ားမ်ား ေတာင္းေနတာ ရည္းစားမဟုတ္၊ ဘာမဟုတ္
ဟိုေကာင္မေလးနဲ႔ ေလွ်ာက္လည္ဦးမလို႔လား..."
သူအိမ္က မုန္႔ဖိုးေတာင္းစဉ္တုန္းက သူ႕အေမ ေၿပာတဲ့စကား ။ ဒီရည္းစားမဟုတ္
ဘာမဟုတ္ဆိုတဲ့ စကားက သူ႔ရင္ကို ၀င္ေရာက္ ပူးကပ္ ေႏွာက္ယွက္ ေနတဲ့ပေယာဂ။
ခုေတာ့ ဒီပေယာဂေၾကာင့္ သူမ သူ႔ကို အမုန္းၾကီးမုန္းသြားၿပီလား...။
သူေၿပာမိခဲ့တာကလည္း "ငါ ..နင့္ကို ခ်စ္မ်ားခ်စ္မိေနၿပီလားမသိဘူးဟာ "
ဆိုတဲ့ ေနာက္ေနာက္ေၿပာင္ေၿပာင္ စကားေလးတင္ပါ ။
( ၂ )
ခုေတာ့ ကုတင္တစ္လံုးထက္မွာ ပက္လက္ၾကီးေမ်ာေနေသာ သူ ေသရေတာ့မည္ဟုထင္သည္။
သူ႕ရဲ႕လက္ေတြမွာလည္း အပ္တန္းလန္း၊ ပိုက္တန္းလန္းႏွင့္ ။ ႏွာေခါင္းမွာလည္း
ေအာက္ဆီဂ်င္ပိုက္က တန္းလန္း။ သူ ပထမဆံုး သတိထားမိတာက မ်က္ႏွာက်က္
ၿဖဴၿဖဴေတြ။ ၿပီးေတာ့ လည္ေနတဲ့ ပန္ကာေတြ ။ ဒီေနရာဟာ သူ႕အိမ္မဟုတ္တာေတာ့ သူ
ေသခ်ာသိလိုက္ရၿပီ။
ေဘးဘီကို မ်က္စိကစားၾကည့္ေတာ့ ေသာကေတြ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ေ၀ေနရတဲ့ မိသားစုေတြ။
ၿပီးေတာ့ သူ႔ထက္ေတာင္ ငယ္ဦးမယ္ထင္ရသည့္ nurse မေလးတစ္ေယာက္။
အ၀င္တံခါး၀ဆီက တစ္စံုတစ္ေယာက္၀င္လာလို႔ သူၾကည့္လိုက္ေတာ့
ပါတိတ္၀မ္းဆက္ေလးေပါ ္မွာ duty coat အၿဖဴေလး၀တ္လို႔ ၊ နားက်က္ေလး
လည္ပင္းမွာဆြဲထားတဲ့ ဆရာ၀န္မေလး ။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ သူ႔ကို ဟိုစမ္းသပ္၊
ဒီစမ္းသပ္လုပ္ရင္း သူမ ရွင္းၿပေနသမွ် သူ ေသေသခ်ာခ်ာၾကားေနရေတာ့တယ္။
သူ႔အေမကို အဓိကထား ရွင္းၿပေနတာပါ။
"ဒီေရာဂါမ်ိဳးက Pre Coma အမ်ိဳးအစားပါ။
လူနာရဲ႕ အရက္အလြန္အကၽြံ ေသာက္မႈေၾကာင့္ အာရံုေၾကာေလးေတြ အလုပ္မလုပ္ေတာ့ပဲ
သတိေမ့ေနတာပါ။
တစ္ကယ္လို႔သာ ေဆးရံုအခ်ိန္မွီေရာက္ခဲ့မယ္ဆိုရင္
ဦးေဏွာက္ေသြးေၾကာထိခိုက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ခုေတာ့ ေဆးရံုေရာက္ေနာက္က်ခဲ့လို႔ ဦးေဏွာက္ေသြးေၾကာေလးေတြ ထိခိုက္သြားရတာပါ ။ "
တာ၀န္က် ဆရာ၀န္မေလးရဲ႕ စကားအဆံုးမွာေတာ့ သူ႔အေမထံမွ ထိန္းမရႏိုင္ေတာ့တဲ့
ရႈိက္ငင္သံတစ္ခ်ိဳ႕ လြင့္ပ်ံ႕လာပါေတာ့ရဲ႕။ သူဘယ္ေလာက္ပဲ ဆိုးခဲ့
..ဆိုးခဲ့ပါ။ သူ႔အေမ ငိုတဲ့မ်က္ရည္ကိုေတာ့ ဘယ္ေသာအခါကမွ သူ
မၾကည့္ရက္ခဲ့တာ။ သူက မၾကည့္ရက္ပါဘူးဆိုကာမွ သူ႔အေမရယ္ေလ...
ေသြးဆုတ္ေအးစက္ေနၿပီၿဖစ္တဲ့ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို ဆြဲယူလို႔
သူမပါးၿပင္မွာဖိကပ္ထားၿပီး ... သားရယ္ ... အေမတို႔ကိုခြင့္လႊတ္ပါလို႔
တဖြဖြ ေတာင္းပန္ေနတာ။ သူ႔အေမလုပ္ရက္ေၾကာင့္ သူ႔ရင္ထဲ
စိတ္မေကာင္းၾကီးစြာၿဖစ္ရၿပီ။ ၿဖစ္ႏိုင္ရင္ သူကိုယ္တိုင္ လူနာကုတင္ေပါ ္က
ကုန္းရုန္းထၿပီး....
" အေမရယ္ ..သားေသခ်င္ေသပါေစ "
"အေမလံုး၀ မငိုနဲ႔ေနာ္.."
ဆိုၿပီး သူ႔အေမကို ၿပန္ေတာင္းပန္ခ်င္ေနေတာ့တာ။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ
သူ႔ကုတင္ေဘးနားမွာ ငူငူၾကီးထိုင္ေနရွာတဲ့လူၾကီးဟာ ရုတ္တရက္ အၿပင္ကို
ထထြက္သြားရဲ႕။ အိမ္မွာ သူ အၿပစ္တစ္ခုခုလုပ္မိၿပီဆိုတာနဲ႔
ၾကိမ္လံုးဆြဲၿပီး ရိုက္တတ္တဲ့လူၾကီးပါ။ အဲဒီလို သူ႔ကိုရိုက္တိုင္း
ဒီလူၾကီးေၿပာတတ္တဲ့စကားက ...
"မင္းေတာင္ အၿပစ္လုပ္ရဲေသးတာ ...ငါက ဘာလို႔ မရိုက္ရက္ကမွာလဲတဲ့ "
အၿမဲတမ္း အေကာင္းအဆိုးမခြဲၿခားပဲ လုပ္ခ်င္ရာကို
တဇြတ္ထိုးလုပ္တတ္တဲ့သူ႔အက်င့္ေၾကာင့္ ဒီလူၾကီးက အၿပစ္လို႔ ၿမင္ၿပီး
ရိုက္မယ္ဆိုရင္ သူ ေသခ်င္ေသသြားပါေစ ။ ရိုက္ေပါ့။ သူ ဒီလူၾကီးကို
အေဖလို႔ေခါ ္ရတာ ၿမတ္ၿမတ္ႏိုးႏိုးမရွိလွေပမယ့္ ဒီလူၾကီးဟာ သူ႔အေဖ
စစ္စစ္ၿဖစ္တယ္လို႔ေတာ့ သူ အၾကြင္းမဲ့ယံုၾကည္ပါတယ္။ခုေတာ့
ဒီလူၾကီးဘယ္ထြက္သြားပါလိမ့္။
ၾကိမ္လံုးမ်ားသြားဆြဲေနေသးလားဆိုတဲ့သိလိုစိတ္နဲ႔ သူၾကည့္မိေတာ့....
"ဘုရား...ဘုရား..."
လူနာေဆာင္အၿပင္ဘက္ ၀ရန္တာေထာင့္ေမွာင္ရိပ္ေလးမွာ ဒီလူၾကီး
ရႈိက္ၾကီးတငင္ငိုလို႔ပါလား။ သူ႔အသက္ ၂၀ေက်ာ္အရြယ္ထိ ဒီတစ္ခါပဲ
ဒီလူၾကီးငိုတာ သူၿမင္ဖူးတာ။ ဒီလူၾကီးရဲ႕ေဘးမွာေတာ့
အိမ္ကိုမၾကာခဏ၀င္ထြက္တတ္တဲ့ ဒီလူၾကီးရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ဦးေလးၾကီးတစ္ေယာက္။
ဒီလူၾကီးကို ပုခံုးေလးဖက္လိုက္၊ ပုခံုးေလးပုတ္လိုက္နဲ႔ ႏွစ္သိမ့္ေနရွာတာ။
အဲဒီဦးေလးၾကီးကိုယ္တိုင္ကလည္း မ်က္ရည္ေတြ၀ဲလို႔ပါလား။
ဒီလူၾကီး သူငိုေနတာကို သူ႔အေမနဲ႔ အမၿမင္မွာစိုးလို႔ထင္ရဲ႕။ ငိုေနတာကို
အရွိန္သတ္ မ်က္ရည္သုတ္ၿပီး သူယူၾကံဳးမရၿဖစ္ေနရွာတဲ့ခံစားခ်က္ေတြ
သူ႔သူငယ္ခ်င္းၿဖစ္သူ ဦးေလးၾကီးကို ေၿပာၿပေနေတာ့တာ။
"အရင္ကလည္း ဒီလိုပဲ မူးမူးလာတတ္တဲ့ေကာင္ပါဗ်ာ ...."
"အရက္မေသာက္ဖို႔ အၿမဲဆံုးမေနတဲ့ၾကားက မေန႔ကထပ္ၿပီးမူးလာလို႔ ေသခ်င္ေသ၊
ေနပါေလ့ေစဆိုၿပီး ပစ္ထားမိတာ ..."
ခုေတာ့ဗ်ာ က်ေတာ့သားေလးဆိုၿပီး ဘယ္လိုမွ ထိမ္းမရေတာ့ပဲ
ဒီလူၾကီးထပ္လို႔ငိုၿပန္ရဲ႕ ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူ႔ရင္ထဲက
တစ္ကယ့္ၿမတ္ႏိုးရိုေသမႈနဲ႔ ဒီလူၾကီးနားကပ္ၿပီး အေဖလို႔ ေခါ
္လိုက္မိေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူေခါ ္ေနတာကို သူ႔အေဖလည္း မၾကားႏိုင္ေတာ့ၿပီ။
သူ၀မ္နည္းၿခင္းၾကီးစြာႏွင့္ သူ႔အေဖကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္သိုင္းဖက္ၿပီး
သူကိုယ္တိုင္လည္း ငိုမိေတာ့သည္။ အရင္ကဆို သူ႔အေဖ ဘယ္ေလာက္ရိုက္ရိုက္ သူက
မငိုပဲ အံၾကိတ္ခံလို႔ ပိုၿပီးေဒါသထြက္၊ ပိုၿပီးရိုက္တတ္တဲ့သူ႔အေဖ ။
ခုေတာ့ သူ႔အေဖကို သိုင္းဖက္ထားတဲ့သူ႔လက္အစံုဟာ
ေလထုပံုေဆာင္ခဲလိုၿဖစ္ေနေတာ့ သူ႔အေဖလည္း သူ႔ကို မသိႏိုင္ေတာ့ၿပီ။
သူ႔စိတ္ထဲမွာေတာ့ သူ႔အေဖက သူ႔ကိုၿပန္ၿပီးဖက္ထားထာကို ခံယူၿခင္ေနမိတာ။
ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေဆးရံု၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္က ေဆးရံုအုပ္ၾကီး round လွည့္မယ္။
လူနာရွင္ေတြ အခန္းထဲက ခဏ အၿပင္ထြက္ေပးပါဆိုလို႔ သူ႔အေမနဲ႔ အမၿဖစ္သူ ...
သူရွိေနတဲ့ အခန္းထဲက ထြက္လာပါေတာ့တယ္။ ေဆးရံုအုပ္ၾကီးဆိုေသာ ဆရာ၀န္ၾကီးက
သူရွိေနတဲ့အခန္းထဲေရာက္တဲ့အခါ အရင္ဆံုး သူ႔လူနာကုတင္ေၿခရင္းက
ေဆးမွတ္တမ္းေတြယူၿပီး ဟိုလွန္ဒီလွန္ ္ဖတ္ၾကည့္ေနရွာတယ္။ ၿပီးေတာ့
သူ႔ေခါင္းကို ခပ္ဖြဖြမၿပီး ၿပန္ပစ္ခ်လိုက္၊ ၿပန္မလိုက္
သံုးၾကိမ္ေလာက္လုပ္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ေမွးမွိတ္ေနၿပီၿဖစ္တဲ့မ်က္လံုးေတြကို
ၿဖဲၿပီး ဓါတ္မီးေသးေသးေလးနဲ႔ ထိုးၾကည့္ေနၿပန္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ
စိတ္မေကာင္းဟန္နဲ႔ ေခါင္းရမ္းၿပီး nurse မေလးကို မွာၾကားေနတာေတြ႔ရတယ္။
"သူတို႔ ဘာေတြေၿပာေနၾကပါလိမ့္"
သိခ်င္လို႔ သူအနားသြား နားေထာင္ၾကည့္ေတာ့ လူနာၿဖစ္ေသာသူ႔မွာ
ကုမရေတာ့ၿပီၿဖစ္ေၾကာင္း တစ္ကယ္လို႔ ေဆးရံုမွဆင္းၿပီး အိမ္ၿပန္ေခါ
္သြားမည္ဆိုလွ်င္လည္း ေဆးရံုဆင္းလက္မွတ္ထိုးေပးဖို႔ ေဆးရံုအုပ္ၾကီးက
မွာၾကားေနၿခင္းၿဖစ္သည္။ ခုေတာ့ သူဒီေရာဂါႏွင့္ေသရေတာ့မွာ ေသခ်ာေနၿပီ။
ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူမွမသိေသးတဲ့အေၾကာင္းအရာတစ္ခုက သူမေရာက္မလာေသးသ၍
သူမေသႏိုင္ေသးပါ။ သူမေသခ်င္ေသးပါ။
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေၿပာရရင္ေတာ့ သူလည္းေသခ်င္ေနပါၿပီ။
လံုး၀ၿပန္ေကာင္းမလာႏိုင္ေပမယ့္လည္း အိပ္ယာေပါ ္ပက္လက္
အသက္မထြက္ေသးတဲ့သူ႔ေၾကာင့္ မိသားစုေတြ ေနာက္ထပ္ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ
ဒုကၡမေရာက္ေစခ်င္ေတာ့ပါ။ သူမ ေရာက္လာရင္ေတာ့ သူတစ္ကယ္ေသၿဖစ္ေတာ့မွာပါ။
သူ႔အတြက္ငိုမယ့္ သူမမ်က္ရည္စက္ေတြဟာ သူမ သူ႔ကိုတစ္ကယ္မမုန္းတဲ့
သက္ေသေတြပဲမဟုတ္လား။ သူေဆးရံုတက္ေနစဉ္ လာၾကည့္ သတင္းေမးၾကေသာ
သူ႕ကိုခ်စ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ သူကခ်စ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ...
အားလံုးပင္စံုသြားခဲ့ပါၿပီ။ က်န္ေနေသးသည္က သူ
ေမွ်ာ္လင့္ၾကီးေမွ်ာ္လင့္ေနေသာ သူမ။ သူမ ခုထိေရာက္မလာေသးပါ။ ဒါေပမယ့္
သူယံုၾကည္ေနတာက သူမေသခင္ သူမေရာက္မလာခဲ့ရင္ေတာင္ သူ႕အသုဘ ေၿမမက်ခင္ေတာ့
သူမ ေရာက္ကိုေရာက္လာမွာပါ။ ဒီယံုၾကည္ခ်က္ေလးတစ္ခုတည္းနဲ႔ပဲ သူ
ရဲရဲၾကီးေသပစ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
*************
( ၃ )
ဒီေန႔........
ဒီေန႔ဆိုရင္ သူ႔ကို အသုဘခ်မယ့္ေန႔။ ခဏေနရင္ ေရခဲတိုက္ထဲက သူ႕အေလာင္းကို
လာယူၾကေတာ့မယ္။ ေရေ၀းသုသာန္ရဲ႕ ခန္းမေဆာင္ ၃ မွာ သူ႕ကို
အေလာင္းၿပင္ၾကေတာ့မယ္။ လူေတြသိထားၾကတာက သူေဆးရံုမွာေသတဲ့ေန႔ကတည္းက
ေဆးရံုေရခဲတိုက္မွတစ္ဆင့္ ေရေ၀းသုသာန္ ေရခဲတိုက္ထဲ
ပို႔လိုက္ၾကတယ္ဆိုတာပါပဲ ။ သူတစ္ကယ္ရွိေနတာက သူ႕အိမ္ရဲ႕ အ၀င္အ၀
တံခါးေပါက္ေလးနားမွာ။ အဲဒီေနရာေလးကေန သူ႕အိမ္ေရွ႕လမ္းမေပၚကို အခ်ိန္ၿပည့္
ေငးေမွ်ာ္ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ။ သူမ ဘယ္ေတာ့ ေရာက္လာမလဲလို႔ေပါ့ ။ ဒါေပမယ့္
ခုထိ သူမေရာက္မလာေသးဘူး။ သူ႕မွာကလည္း သူမကို ေနာက္ထပ္ ထပ္ေစာင့္ေနဖို႔
အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး။ ေနာက္ ၁ နာရီေလာက္ဆို သူ႔ကို မီးသၿဂိဳဟ္ၾကေတာ့မွာ။
မီးသၿဂိဳဟ္ၿပီးသြားၿပီဆိုရင္ေတာ့ သူဆိုတဲ့ ရုပ္ေလာင္းၾကီးလံုး၀
ေပ်ာက္ကြယ္သြားရေတာ့မွာ။ သူ႕ရဲ႕ေနာက္ဆံုးေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းဟာ သူမ သူ႕အတြက္
ငိုမယ့္မ်က္ရည္ေတြ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူ။ သူမေရာက္လာတာၿမင္ရလွ်င္ပဲ
သူေက်နပ္ႏိုင္ပါၿပီ။
" သူမ ဘာ့ေၾကာင့္ ခုထိေရာက္မလာရေသးတာလဲ ..."
" သူမ သူ႕ကို အရမ္းမုန္းသြားၿပီဆိုတာ ေသခ်ာသြားၿပီလား ..."
" သူမ ဘာ့ေၾကာင့္သူ႕ကို ဒီေလာက္ထိ မုန္းသြားရတာလဲ..."
သူကေတာ့ သူနဲ႔သူမရဲ႕အေၾကာင္းေလးေတြၿပန္စဉ္းစားရင္း ခုထိ
သူမေရာက္မလာၿခင္းအတြက္ သူငိုေနမိတာ။
တစ္ကယ္ေတာ့ ....
သူမဆိုတာက သူ ၈တန္းေက်ာင္းသား ဘ၀တည္းက ခင္လာရတဲ့ သူ႔ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ
သူငယ္ခ်င္းမေလးေပါ့။ ေတြ႕စက သူ သူမကို နည္းနည္းေလးမွ ၾကည့္လို႔ ရခဲ့တာ
မဟုတ္ဘူး။ ေက်ာင္းသားအသစ္အၿဖစ္ သူတို႔ေက်ာင္းကို ေရာက္လာၿပီး သူနဲ႔
စာသင္ခန္းတစ္ခန္းတည္းလာက်တဲ့ သူမပံုစံကိုလည္းၾကည့္ဦး။ ဆံပင္ပံုစံက
သူတို႔ ၈တန္းေက်ာင္းသားႏွစ္ေလာက္မွာ ေခတ္စားေနတဲ့ ထိုင္းအဆိုေတာ္
ထံုခ်ိဳင္းေက တိုနံ႔နံ႔နဲံ။ ဒါကထားေတာ့ ။ သူ႔စိတ္နဲ႔
နည္းနည္းေလးမွေထာင့္မတည့္တာက သူမ ေက်ာင္းမွာ ထမီ၀တ္တဲ့ပံုစံပါပဲ။
မိန္းခေလးၿဖစ္ၿပီး ထမီကို ထမီလိုမ၀တ္တာ သူၾကည့္မရဆံုး ။ အၿမင္ကပ္ဆံုး။
ထမီကို မိန္းမပတ္ေတာ့ ပတ္၀တ္ပါရဲ႕။ အထက္ဆင္စကို တစ္ၿခားမိန္းခေလးေတြ
၀တ္သလို ခါးၾကားထိုး၀တ္တာမဟုတ္ပဲ ဘုန္းၾကီးသင္းပိုင္၀တ္သလို လိပ္
လိပ္ခ်ထားတာ။ ေက်ာင္းစည္းကမ္းအရ မိန္းခေလးေတြ၀တ္ရတဲ့ ခါးတို ရင္ဖံုးအကၤ်
ီနဲ႔၊ သူမ ထမီ၀တ္ပံု၊ သူမဆံပင္ပံုစံ၊ သူမအၿပဳအမူ၊ အားလံုက သူ႕အတြက္ေတာ့
လက္သီးတယားယား။ ဒါက ေက်ာင္းမွာေတြ႔ရတဲ့ သူမပံုစံ။ က်ဴရွင္တက္ရင္ေတြ႔ရတဲ့
သူမပံုစံက အၿမဲတမ္း ေယာက္်ား၀တ္ ရွပ္အက်ီနဲ႔ မဟုတ္ရင္ တီရွပ္နဲ႔။ ေအာက္က
အၿမဲတမ္းေဘာင္းဘီတို ၇ွဴးဖိနပ္နဲ႔။ ေဆာင္းေတာ့ လွ်ာထိုးဦးထုပ္၊ လြယ္ေတာ့
ေက်ာပိုးအိတ္။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္က ဂဏာမၿငိမ္ ေၿမာက္ဆြ၊ေၿမာက္ဆြနဲ႔။ လမ္းေပၚက
ခဲလံုး၊ ေရသန္႔ဘူး၊ ေၿပာင္းဖူးရိုး၊ စတာေတြကိုလည္း မလြတ္တမ္း အရွက္မရွိ
ေဘာလံုးကန္သလို လိုက္ကန္တတ္ေသးတာ။
တစ္ေန႔ေပါ့....
သူက်ဴရွင္သြားဖို႔ကားေစာင့္ေနတုန္း အေနာက္က "ေဟ့ ေကာင္... ေဟ့ေကာင္ "
နဲ႔လွမ္းေခၚလို႔လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ ..
"အားပါး"
"ေမ်ာက္နာမ"
ရုပ္ကလည္းမခ်ိဳမခ်ဉ္ ရွံဳ႕တြတြနဲ႔ ။ သူက " ဘာလဲ " လို႔
ဘုေတာေတာလိုက္ေတာ့မွ တစ္ၿပားဖိုးေလာက္ အခ်ိဳးၿပင္ထားတဲ့ရုပ္နဲ႔ ငါ့မွာ
အေဖၚမရွိလို႔ နင္နဲ႔အတူ က်ဴရွင္ အသြားအၿပန္ အေဖၚလုပ္ခ်င္လို႔တဲ့။
သူၾကည့္မရတဲ့ဒင္းကို ဒီေလာက္လြယ္လြယ္နဲ႔ေတာ့ သူ
ဘယ္လိုက္ေလွ်ာလို႔ၿဖစ္မလဲ။
" နင္က မိန္းခေလးပဲ"
" မိန္းခေလးအေဖၚေတြနဲ႔ အတူသြားေပါ့ "
သူက အၿပတ္အသတ္ၿငင္းလိုက္ေတာ့မွ သူမမ်က္ႏွာေလး တစ္ကယ္
၀မ္းနည္းညွိဳးငယ္သြားၿပီး ၿပန္ေၿပာလာတာ။
" သူတို႔နဲ႔သြားရင္ ဟိုေကာင္ေလးက လိုက္စကားေၿပာ .."
" ဒီေကာင္ေလးက လိုက္စကားေၿပာနဲ႔ ..."
" ငါရွက္လြန္းလို႔ပါဟာတဲ့ "
ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ သူ သူမကို တစ္ကယ္ အားနာသနားသြားမိတာ။ ဒီလိုနဲ႔
သူနဲ႔သူမတို႔ ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းၿပန္၊ က်ဴရွင္သြားက်ဴရွင္ၿပန္
သူငယ္ခ်င္းေတြၿဖစ္ခဲ့ၾကတာ။ အရင္က သူလံုး၀ၾကည့္မရတဲ့သူမဆိုတာ ခုသူနဲ႔
သူငယ္ခ်င္းေတြၿဖစ္လာၾကေတာ့မွ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေလးနဲ႔
ေတာ္ေတာ္ခင္ဖို႔ေကာင္းမွန္း သူသိလာရတာ။
သူတို႔ ၈ တန္းေအာင္ၿပီး ၉ တန္းႏွစ္ေက်ာင္းေတြၿပန္ဖြင့္တဲ့ေန႔ကေတာ့
မွတ္မွတ္ရရ သူ႕ရင္ထဲ သူမ ထိုးေဖါက္တိုး၀င္လာတဲ့ေန႔ေလးေပါ့။
သူမကိုၿမင္ၿမင္ၿခင္း သူ႕ရင္ထဲ အသက္၇ွဴရပ္မတတ္ၿဖစ္သြားရတာ။ သူ႕ကို
အရင္ဆံုးၿပဳစားလိုက္တာကေတာ့ မိန္းခေလးပီပီသသ ဂုတ္၀ဲမရွိတရွိ
ရွည္ေနၿပီၿဖစ္တဲ့ သူမဆံပင္ပံုစံေလး။ ထမီ၀တ္ထားပံုကလည္း ေသေသသပ္သပ္
ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္။
ၿပီးေတာ့ ....
ၿပီးေတာ့ တစ္ကယ့္ကို မိန္းခေလးပီပီသသ အခ်ိဳးက်က်ဖြံ႕ထြားလာတဲ့ သူမ
ကိုယ္ခႏၶာ အခ်ိဳးအစားေလး။
ဒူ..ေ၀..ေ၀..ေ၀....
ဒူ..ေ၀..ေ၀..ေ၀....
ဒူ..ေ၀..ေ၀..ေ၀....
သူကေတာ့ သူ႔ဘ၀၊ သူ႔ၿဖစ္ရပ္ေတြကိုေမ့ၿပီး သူမလာမယ့္လမ္းေလးဆီေငးရင္း
သူမအေၾကာင္းေလးေတြ ၿပန္သတိရေနတာ။
ခုဆို ....
သူ႔အိမ္က အသုဘကားေတြထြက္ဖို႔ ေၾကးစည္ေတာင္တီးေနၿပီ။ သူ႔ မိသားစုေတြ၊
ေဆြမ်ိဳးေတြ၊ သူ႔ကိုခ်စ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ သူ႔အတြက္
မ်က္ရည္ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ငိုေနၾကၿပီ။ ခဏေနရင္ ေရေ၀သုသာန္ကို အသုဘပို႔တဲ့
လူေတြ၊ ကားေတြေရာက္လာၾကေတာ့မယ္။ ခဏေနရင္ သူ႔ကိုမီးသၿဂိဳဟ္ၾကေတာ့မယ္။
မီးသၿ၈ိဳဟ္ၿပီးရင္ သူဆိုတာ ရုပ္ေလာင္းၾကီးအၿဖစ္ေတာင္ သူမလာရင္ၾကည့္ဖို႔
က်န္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ သူမေရာက္လာဖို႔အတြက္ သူ႕တစ္ဘ၀စာရွင္သန္မႈနဲ႔
ေလာင္းေၾကထပ္လို႔ သူေသၿပစ္ရဲခဲ့တာ။ ခုေတာ့ သူ႔စ်ာပန
ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိေတာင္ သူမေရာက္မလာတဲ့အခါ သူဟာ ဗေလာင္ဆူေနတဲ့ရင္အစံုနဲ႔
တမလြန္မွာ ဘယ္လိုမွ ဆက္လက္အိပ္စက္မေပ်ာ္ေတာ့ပဲ ေရေ၀းသုသာန္
အသုဘခန္းမေဆာင္ ၃ မွထ ဒီအက္ေဆးကိုေရးခ်လိုက္ေတာ့သည္ ။
( အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႔ဆႏၵျပဳလွ်က္..... ေနလင္းထြန္း......)
"အဖြင့္စကား"
က်ေနာ္စာမေရး ၿဖစ္တာေတာ့ အေတာ္ၾကာေနပါၿပီ ။ ေရးဖို ့လည္း စိတ္ကူးက မရွိဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ကိုေလခ်င္သလိုေလ ေပခ်င္သလိုေပ ဆိုးၿပီးေနခဲ့တယ္။ ဘေလာ့ခ္ေလးကိုလည္း ပစ္ထားလိုက္မိတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ေရးေဖာ္ေရးဖက္ေတြနဲ ့ လာလည္ေနတဲ့ စာဖတ္သူ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေၿပာၾကတယ္ ။ ေ၀မင္းတစ္ေယာက္ အၿပင္မွာေနသာလို ့ အိမ္ထဲထီးေဆာင္းေနတယ္တဲ ့။ တခ်ဳိ ့ကလည္း ေ၀မင္းတစ္ေယာက္ ရွိမွ ရွိေသးရဲ ့ လားတဲ ့ ငရဲၿပည္မ်ားေရာက္ေနၿပီလားလို ့ ေမးၾကတယ္ ။ က်ေနာ္ရွိပါတယ္ စာမေရးၿဖစ္တာကလဲြလို ့ေပါ့ ။ အခုေတာ့လည္း ခံစားခ်က္က ရင္ထဲ၀င္ၿပီး မီးေတာက္လို ဗေလာင္ဆူေနရွာတဲ့ ႏွလံုးသားေ၀ဒနာသည္ တစ္ေယာက္ရဲ ့ ခံစားခ်က္ကို ရူေထာင့္တစ္ေနရာကေန ၿပန္လည္တင္ၿပ ထားတာပါ ။ ၿမည္းစမ္းၾကည့္ပါအံုးဗ်ာ ။
"ဘ၀လမ္းဆံု....အပိုင္း (၁)"
အထုပ္ေဟာင္းထဲက ဓါတ္ၿပားတစ္ခ်ပ္
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ကြ်န္ေတာ္ဆိုတဲ့ က်ေနာ္ဟာ အခ်စ္မွာ ကံပဲေခတာလား..ဘ၀ေပးကုသိုလ္ကပဲ မေကာင္းတာလားေတာ့ မသိဘူး ။ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာ ၊ သံေယာဇဥ္ေတြကို ၅၂၈ ထက္ေက်ာ္လာၿပီး ၁၅၀၀ ထဲကို၀င္လာၿပီ ဆိုတာနဲ ့ ခ်စ္တဲ့သူထားခဲ့လို ့ က်န္ရင္က်န္ မက်န္ရင္ေတာ့ အဆင္မေၿပတာေတြနဲ ့ လမ္းခဲြ ဒါပါပဲ။ ဒါဆို စာဖတ္သူအေနနဲ ့ ေၿပာလာစရာေတြ ေမးခ်င္လာစရာေတြ ရွိပါလိမ့္မယ္.... " မင္းက မၾကင္နာတတ္..မခ်စ္တတ္လို ့ေနမွာေပါ့.." ။ ဒီလိုေမးလာရင္ေတာ့ က်ေနာ္က ၿပန္ေၿဖမွာပါ ။ " က်ေနာ္ အရမ္းခ်စ္တတ္တာေပါ့..က်ေနာ့္ ခ်စ္သူကို အၿမဲတမ္းေပ်ာ္ေနတာပဲ ၿမင္ခ်င္ေနသူ တစ္ေယာက္ပါ.." ။ (ဥပမာ) သူမကသူမေရွ့မွာ ၿဖတ္သြားတဲ့ ေၾကာင္ကေလးတစ္ေကာင္ကို အဲဒါဟာ က်ားတစ္ေကာင္ပါ ဆိုရင္ေတာင္ ေၾကာင္မွန္းသိလွ်က္နဲ ့ အင္း.. အဲဒါက်ားပဲ လွလိုက္တဲ့က်ားၾကီးလို ့ ေၿပာၿပီး ေခါင္းညိတ္လိုက္တယ္ ။ ၿပီးရင္ သူေက်နပ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္လည္း ေပ်ာ္ေနတတ္ခဲ့တယ္ ။ ဒါပဲလား လို ့ေမးရင္ေတာ့...ဘယ္ကလိမ့္မလဲ ထိုင္ေရးရင္ ( ၃) ရက္ေလာက္ေရးရမယ္ .. ။ ကဲ..ဒါေတြထားပါ လိုရင္းကို ဆက္လိုက္ရေအာင္..။ မဖြင့္တာၾကာၿပီၿဖစ္တဲ ့ အထုပ္ေဟာင္းထဲက ဓါတ္ၿပားတစ္ခ်ပ္ဖြင့္ၾကည့္ လိုက္ရေအာင္..။ မူိေတာ့တက္ေနၿပီ.. ။
က်ေနာ္ငယ္စဥ္က မိဘရင္ခြင္မွာ ေအးခ်မ္းစြာ သာမာန္ကေလးေတြ လူေတြလိုပဲ အခ်ိန္ေတြကို ၿဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့တာပါ ။ အဲဒီလို အခ်ိန္ေတြကိုၿဖတ္ရင္း..ရင္ခုန္တတ္စအရြယ္ကို ေရာက္လာခဲ့တယ္ ။ က်ေနာ္ရင္ခုန္လာတဲ့ ေကာင္မေလးက က်ေနာ္နဲ ့ မနီးမေ၀းကေပါ့ ။ သူမဘာေတြပဲလုပ္လုပ္ က်ေနာ္ မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္ေနခဲ့မိတယ္ ။ ဒါကို သူမလည္း ရိပ္မိပံုေပၚတယ္ ။ သူမဆီကအၿပံဳး တခ်ဳိ ့ ၿပန္ၿပတယ္ ။ ဒါကိုပဲ ႏြားၿပာၾကီး ေအာက္သြားမရွိတဲ့ ပံုစံနဲ ့ က်ေနာ္ေနေပ်ာ္ခဲ့တယ္ ။ ခံစားတတ္လာတဲ့ ႏွလံုးသားက ၀ါသနာနဲ ့ဗီဇကို ေၿမေတာင္ ေၿမွာက္ေပးသလို မတတ္တေခါက္နဲ ့ ကဗ်ာေတြေရးတတ္လာတယ္ ။ ဒါဆိုမင္းက ကဗ်ာဆရာၾကီးလားလို ့ေမးလာရင္ေတာ့ ..က်ေနာ္ကဗ်ာဆရာၾကီး မဟုတ္သလို စာေရးဆရာလည္း မဟုတ္ပါဘူး ။ ၀ါသနာနဲ ့ ဗီဇကို အရင္ၿပဳၿပီး စာစီကံုးတတ္တာေလာက္ပါပဲ ။ အဲဒီေတာ့ သူမအတြက္ ကဗ်ာေတြေရးတယ္ ။ ရင္ထဲရွိသမွ်ကို ဒ႑ရီေလးအၿဖစ္ေရးၿပီး သိမ္းဆဲတယ္ ။ ၾကာလာေတာ့ ေနၿမင့္ေလ အရူးရင့္ေလေပါ့ဗ်ာ ။ သူမကိုလည္း ပါးစပ္ကဖြင့္မေၿပာရဲ... ရုပ္ရွင္ထဲက သူၾကီးသားလို ရြာထဲက ၾကိဳက္တဲ့မိန္းကေလး လက္ညူိးထိုးၿပီး မိဘရဲ ့သူၾကီးပါ၀ါနဲ ့ လိုက္ေတာင္းခိုင္းလို ့ရရင္လည္းေကာင္းသား ။ ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူ ့မိဘေတြကလည္း သမီးနဲ ့သားေလးကို အေဖနဲ ့အေမဆီမွာ ထားၿပီး နယ္ေၿမၿခားမွာ အလုပ္သြားလုပ္ေနသူေတြ...သူကေတာ့ အဖိုး၊အဖြားနဲ ့ ေနသူဆိုပါေတာ့ ။ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ပညာမစံုေသးေတာ့ အိမ္မွာအဲဒါေတြ သြားေၿပာရင္ လိုက္မေတာင္းေပးပဲ အဗ်င္းေတာင္ခံရအံုးမွာ ။
အဲဒီေတာ့လည္း ေဘး၊ဘယ္ညာက ရွိတဲ့ ေဘာ္ဒါေတြကို ဖြင့္ေၿပာၿပီး ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲတိုင္ပင္တာေပါ့ ။ ေဘာ္ဒါေတြသိမွေတာ့ သိတဲ့အတိုင္း အခြ်န္နဲ ့ ပင့္ေတာ့တာေပါ့ ။ ဒါဆို ဖြင့္ေၿပာလိုက္ေရာလားေမးရင္..ဘယ္ရမလဲ ေၿပာတာေပါ့ဗ်..။ ဖြင့္မေၿပာခင္ သူမကို က်ေနာ္ေရွာင္ေနခဲ့တယ္ ။ ဒါကို ဘယ္သူက သြားဖြထားလဲေတာ့ မသိဘူး ။ သူမက ၾကိဳသိေနပံုရတယ္..ေၿပာမယ့္ေနေရာက္ေတာ့ ဘာေတြေၿပာရမလဲ စဥ္းစားၿပီး ေၿပာမယ့္စကားေတြကို ပုဒ္စာတစ္ပုဒ္လို အလြတ္က်က္ေနမိတယ္ ။ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ အဲဒီေန ့ေတြဟာ အမွတ္တမွတ္ကေန အမွတ္တရ ၿဖစ္ေနခဲ့တဲ့ ရက္ေတြပါ ။ သူမေက်ာင္းကေန ၿပန္လာတာကို ထိုင္ေစာင့္ၿပီး သူမလာတာေတြ ့မွ ရွိသမွ်အား အကုန္စိုက္ၿပီး သူမအနားေရာက္ေအာင္သြားတယ္။ စာေမးပဲြခန္း ၀င္ေတာ့မယ့္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္လို က်ေနာ့္ပံုစံကၿဖစ္ေနတယ္။ ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူမအနားေရာက္မွ ခလုတ္ကတိုက္တယ္ ။ ကိုယ့္အၿဖစ္ကို ၾကည့္ၿပီး သူမက ရယ္က်ဲက်ဲနဲ ့ ဘာၿဖစ္လာတာလဲတဲ့ ။ ဘာမၿဖစ္ပါဘူး ..ငါနင့္ကိုေၿပာစရာရွိလို ့ပါ ဆိုၿပီး ခပ္တည္တည္ ၿပန္ေၿပာမိလိုက္တယ္ ။ စူးစမ္းတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ ့ နင့္စကားက အထူးအဆန္းပါလား...ဘာေၿပာမလို ့လဲ ေၿပာေလတဲ ့ ။ သူမက ခြင့္ေပးလာၿပီ ဆိုေတာ့လည္း သူယ္ခ်င္းထက္ ေက်ာ္လြန္လာတဲ့ စကားေတြကို က်ေနာ္ေၿပာမိလိုက္တယ္ ။ နင္ဟာကလည္းဟာ တစ္မ်ဳိးၾကီးပါလား..ငါစဥ္းစားပါရေစအံုး ဆိုၿပီး ေၿခလွမ္းသြက္သြက္နဲ ့ ေလွ်ာက္ထြက္သြားတဲ့ သူမေက်ာၿပင္ကို က်ေနာ္ေငးရင္း ဆက္လိုက္မသြားပဲ မတ္တတ္ရပ္က်န္ေနခဲ့တယ္ ။ ေနာက္ေန ့ေတြမွာ သူမက်ေနာ့္ကို ေရွာင္ေနခဲ့တယ္ ။ ဒါေပမယ့္သူမ က်ေနာ့္ကို ၾကာၾကာေရွာင္းပုန္းေနလို ့မရခဲ့ပါ ။
သူမကို က်ေနာ္ထိပ္တိုက္ ေတြ ့တဲ့တစ္ရက္ အဲဒီေန ့က သူရိန္ေနမင္းေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေလး အလင္းေဖ်ာ့ေနၿပီ ။ လူစီကားေနတဲ့ ရပ္ကြက္ လူေတြ ဟိုဟိုဒီဒီ သြားေနတာေတာင္ ေလေၿပညွင္းကလည္း ခပ္သဲ့သဲ့ေလး တိုက္ခတ္ေနသလို ခံစားမိတယ္ ။ သူမက်ေနာ့္ကိုေတြ ့ေတာ့ ေခါင္းေလးငံု ့သြားတယ္ ။ က်ေနာ္လည္း ညွင္သာတဲ့ ေလသံနဲ ့ ခပ္ၿပတ္ၿပတ္ေလးေမးလိုက္တယ္ ။ ဘာေတြေမးလိုက္တာလဲလို ့ စာဖတ္သူက ေမးအံုးမွာလား...ဒါဆိုေၿပာၿပရမွာေပါ့ ။ ငါေၿပာထားတဲ့ စကားေတြ အတြက္ နင္အေၿဖကို ငါသိခ်င္တယ္ ။ နင္..စဥ္စားၿပီးၿပီလားလို ့ေမးေတာ့ သူမေခါင္းေလး ညိတ္ၿပရွာတယ္ ။ ဒါဆိုရင္ နင့္အေၿဖကဘာလဲလို ့ ဆက္ေမးၿဖစ္သြားတယ္ ။ ေၿဖးေၿဖးေလး ေနာက္ထပ္တစ္ခါေခါင္းညိတ္ၿပၿပီး ..ေၿပာဖို ့လိုေသးလားဟယ္ ဆိုၿပီး ေခါင္းငံု ့ၿပီး ေၿခလွမ္းမွန္မွန္ဆက္ေလွ်ာက္ေနရွာတယ္ ။ ဒါကိုနားမလည္ သလိုလုပ္ၿပီး.... ဒါဆိုနင့္ အေၿဖက ငါ့ကို ခ်စ္တယ္ေပါ့.... ။ ဘာေတြလာေမးေနမွန္း မသိဘူးဆိုၿပီး ရွက္ၿပံဳးေလးနဲ ့ ေနာက္ထပ္တစ္ခါ ထြက္ေၿပးသြားၿပန္တယ္...။ ဒါဆိုရင္ ရွင္းပါၿပီ သူမနဲ ့က်ေနာ္ ခ်စ္သူေတြ ၿဖစ္ခဲ့ၾကၿပီေပါ့ ..။
ခ်စ္သူေတြၿဖစ္လာေတာ့ အတူဆံုၿဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ ့ ၿဖတ္သန္းခဲ့ပါတယ္ ။ ဘယ္လိုေတြ ၿဖတ္သန္းခဲ့တယ္ ဆိုတာကိုေရးရင္ေတာ့ အေပၚမွာ ေၿပာခဲ့သလိုပဲ (၃) ရက္ေလာက္ထိုင္ေရးရမွာ ။ ဒီလိုနဲ ့ မတတ္တေခါက္ ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးေတြကိုလည္း သူမအတြက္ လက္ေဆာင္မြန္အၿဖစ္ ေပးအပ္ခဲ့တယ္ ။ အမွန္ေၿပာရရင္ေတာ့ သူမလည္း က်ေနာ့္ကို အေတာ္ေလး ခ်စ္ခဲ့ သံေယာဇဥ္ ရွိခဲ့ပါတယ္ ။ သူမနဲ ့က်ေနာ္ ေလာကၾကီးသာယာေနတဲ့ ေန ့တေန ့ ဆည္းဆာခ်ိန္မွာ ကဗ်ာတပုဒ္ ေရးဖဲြ ့ခဲ့ဘူးတယ္ ။ ဘာကဗ်ာလဲလို ့ေတာ့ မေမးနဲ ့ေနာ္ စာဖတ္သူေရ...။ ေၿပာၿပ၀ူးးးးးးးးးး...သိခ်င္ရင္ ၀ယ္ဖတ္ တစ္ပုဒ္ တစ္ေထာင္ပဲ...ဟားဟားးးး ။ ဒါဆိုရင္ အားလံုးအၿမင္မွာ သူမကလည္း က်ေနာ့္ကို ခ်စ္တယ္..က်ေနာ္ကလည္း သူမကိုခ်စ္တယ္ ။ သူတို ့ႏွစ္ေယာက္ အၿပန္အလွန္ခ်စ္ၾကတယ္..ဒါဆိုရင္ "အခ်စ္စစ္" မၾကာခင္ သူတို ့ေတြ လက္တဲြၿပီး ဘ၀ခရီးကို အတူေလွ်ာက္ၾကေတာ့မယ္ ။ အဲဒီလိုေတြးရင္ေတာ့ ဒီဇတ္လမ္း ဒီမွာတင္ တစ္ခန္းရပ္လို ့ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားလိမ့္မယ္ ။
က်ေနာ္တို ့ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ ခဲြခြါရေအာင္ ကံၾကမၼာဆိုးက က်ေနာ္တို ့ဘ၀ထဲကို ၿမန္မာၿပည္မွာ တိုက္ခတ္သြားတဲ ့ နားဂစ္မုန္တိုင္းလိုပဲ မထင္မွတ္ပဲ ၀င္ေရာက္လာတယ္ ။ နယ္ေၿမၿခားမွာ အလုပ္သြားေနတဲ ့ သူ ့မိဘ ႏွစ္ပါးက သူ ့တို ့ေတြကို လွမ္းေခၚတယ္ ။ အဲဒီလို လွမ္းေခၚေတာ့ အားလံုးကလည္း လိုက္သြားဖို ့ကို အၿမန္ဆံုးၿဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ေနၾကေတာ့တာေပါ့ ။ ဒီအေၾကာင္းေတြကို က်ေနာ္သိလာေတာ့ သူမကို ေမးၿဖစ္တယ္ ။ အင္း...ဟုတ္တယ္ ေဖေဖနဲ ့ေမေမက ေခၚေနၿပီတဲ ့ ဒါေလးပဲေၿပာၿပီး စကားလႊဲရွာတယ္ ။ သူမစိတ္ဆင္းရဲမွာ စိုးတာနဲ ့ အဲဒီစကားကို ဆက္မေၿပာဘဲ ထားလိုက္တယ္ ။ က်ေနာ္သိေနပါၿပီ ဒီေလာက္ဆို သူမက်ေနာ္ကို ခဲြခြါေတာ့မွာေပါ့ ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူမက်ေနာ့္ကို ေရွာင္ေနခဲ့တယ္ ။ က်ေနာ္သူမနဲ ့ ေတြ ့ေအာင္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကိဳးပမ္းခဲ့ပါတယ္ ။ ခိုင္လူံမွဳ ့ မရွိတဲ့ အေၾကာင္းၿပခ်က္ေတြနဲ ့ သူမေရာက္မလာခဲ့ဘူး ။ ကိုယ္ခ်င္းေတာ့ စာနာမိတယ္..အေ၀းမွာ မေတြ ့တာၾကာၿပီၿဖစ္တဲ့ သူ ့မိဘကို သူလည္းေတြ ့ခ်င္ရွာမွာပဲ ။ အတူလည္းေနခ်င္မွာပဲေလ မဟုတ္ဘူးလား ။ ဒီလိုနဲ ့ သူမေရေၿမၿခားသြားရမယ့္ ရက္ေတြက နီးလာတယ္ ။ မထြက္ခင္ တစ္ရက္အလိုမွာေတာ့ သူမက က်ေနာ့္ကို ေတြ ့ခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းကို ေဘာ္ဒါနဲ ့ ေၿပာခိုင္းလိုက္တယ္ ။ ခ်ိန္းတဲ့အခ်ိန္က မနက္ ( ၉ း၃၀ )....
ေနရာကေတာ့ ကန္ေဘာင္ေပါ။့ သူမခ်ိန္းတဲ့ ေနရာကို က်ေနာ္ သြားခဲ့ပါတယ္ ။ သူမက်ေနာ့္ကို ႏူတ္ဆက္ေတာ့မယ္ ဆိုတာကိုလည္း သိေနတယ္ေလ ။
ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီေန ့ မနက္အေစာၾကီးထဲက မိုးေတြကလည္း ရြာေနလိုက္တာ ခဲြခြါေတာ့မယ္ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ကို ၀မ္းနည္းၿခင္းေတြနဲ ့ နမိတ္ၿပေပးေနသလိုပဲ ။ မိုးေအးေနေပမယ့္ က်ေနာ္ရင္ထဲမွာ မေအးႏုိင္ခဲ့ဘူး ။ ( ၈ း ၀၀ ) နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာေတာ့ မိုးတိတ္လို ့ ေနေရာင္ၿမင္လာတယ္ ။ မိုးတိတ္ေတာ့ က်ေနာ္လည္း ထြက္လာၿပီး ခ်ိန္းတဲ့ေနရာကို သြားခဲ့တယ္ ။ အနည္းငယ္ၾကာေတာ ့သူမေရာက္လာတယ္ ။ ေစာင့္ေနရတာ ၾကာၿပီလားတဲ့..မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ ့ ေမးရွာတယ္ ။ သူမအေမးကို က်ေနာ္မေၿဖခင္ သူမမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္ ေမးခြန္းၿပန္ထုတ္လိုက္တယ္ ။ မ်က္ႏွာလည္း မေကာင္းပါလား.. ဘာၿဖစ္လာတာလဲ ။ ဘာမွၿပန္မေၿပာပဲ ႏူတ္ဆိတ္ၿပီး က်ေနာ့္ေဘးမွာ လာကပ္ထိုင္တယ္ ။ အတန္ၾကာႏူတ္ဆိတ္ေနၾကမိတယ္ ။ ကန္ေရၿပင္ကို ၾကည့္ေငးရင္းကေန တိတ္ဆိတ္ၿခင္းကို က်ေနာ္ကပဲ စတင္ၿဖိဳခြင္းလိုက္တယ္ ။ xxသြားရေတာ့မွာလား ဘယ္ေတာ့သြားရမွာလဲလို့ ေမးမိတယ္ ။ အင္း...သြားရေတာ့မယ္ မနက္ၿဖန္ဆိုသြားၿပီတဲ့ ။ က်ေနာ္ၾကိဳတင္ ခံစားထားတဲ့ ေ၀ဒနာေတြဟာ ဒီေန ့ေတာ့ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ကို ေရာက္လာပါၿပီ ။ မၾကားခ်င္တဲ့ စကားေတြၿဖစ္ေနေပမယ့္ ၾကားေနရၿပီေလ. ။ အတတ္ႏုိင္ဆံုး စိတ္ကိုထိန္းၿပီး ထပ္ေမးလိုက္တယ္ ။ ဒါဆို လာႏူတ္ဆက္တာေပါ့ေနာ္ ..။ သူမရဲ ့အေၿဖကေတာ့.. အင္း..ဟုတ္တယ္..လာႏူတ္ဆက္တာ သူမအေနနဲ ့ မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ သူမကို သတိရေနဖို ့ ဆိုတာေလာက္သာ က်ေနာ္ ေကာင္းေကာင္းၾကားႏုိင္ခဲ့တယ္ ။ က်န္တာေတြ ဘာေၿပာမွန္းမသိသလို က်ေနာ့္အေနနဲ ့လည္း ဘာမွ ဆက္မေၿပာၿဖစ္ေတာ့ဘူး ။ မ်က္ရည္ေတြနဲ ့ ေဘးနားကေန ထြက္သြားတဲ့ သူမေက်ာၿပင္ကို ေငးၾကည့္ရင္း အသက္မဲ့သူ တစ္ေယာက္လို ထိုင္ေနၿဖစ္ခဲ့တယ္ ။
အခ်ိန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္ ဆိုတာေတာင္ မသိဘူး ။ ေလေၿပရုိင္း တစ္ခ်က္က ကန္ေရၿပင္ကို တိုက္ခတ္ၿဖတ္ေက်ာ္လာၿပီး ခႏၶာကိုယ္လာထိေတာ့မွ အသိစိတ္ကၿပန္၀င္လာတယ္ ။ ဒီေတာ့မွ ထၿပီးအိမ္ၿပန္ၿဖစ္တယ္ ။ အရင္တုန္းကဆို အခုလိုေတြ ့ၿပီးၿပန္တိုင္း အၿပန္လမ္းမွာ ႏွစ္ေယာက္အတူ ၿပန္ၿဖစ္တယ္ ။ အခုေတာ့ အၿပန္လမ္းမွာ ေငြ ့ရည္ဖဲြ ့ေသာကေတြနဲ ့ အတူ ေလေၿပညွင္းသာ ပခံုးထက္ အေဖာ္ၿပဳလို ့ လိုက္ပါလာတယ္ ။ ဒါဆိုအားလံုးအၿမင္ က်ေနာ္ အသဲကဲြၿပီေပါ့ ။ ခင္ဗ်ားတို ့အၿမင္ မမွားပါဘူး က်ေနာ္ လက္ခံပါတယ္ ။ က်ေနာ္ခ်စ္ရတဲ့ သူမတစ္ေယာက္ က်ေနာ္ကို စြန္ ့ခြါသြားၿပီဆိုေတာ့ အသဲကဲြတာေပါ့ဗ်ာ ။ ဒီလို နဲ ့ သူမမ်ား ဆက္သြယ္လာမလားလို ့ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမိတယ္ ။ အခ်ိန္နဲ ့ ရာသီေတြ ေၿပာင္းလြဲခဲ့တယ္ ဘာဆိုဘာမွကိုသူမ အေၾကာင္းမၾကားသလို သတင္းသဲ့သဲ့ေတာင္ မရခဲ့ပါဘူး ။ သူမကေတာ့ ဘယ္လိုေနမယ္ မသိပါဘူး ။ ေရႊ၀ါေရာင္ပါးႏုႏုကို နမ္းလိုက္မိတဲ့ က်ေနာ္အတြက္ေတာ့ လြမ္းဆြတ္ၿခင္း ဒဏ္ရာေတြနဲ ့ ၿပည့္ႏွက္ေနတာေပါ့ ။ ဒါေၾကာင့္လည္း အိပ္စက္မရတဲ ့ ညေတြနဲ ့ မိုးရြာတဲ့ညေလးေတြမွာ...သူမ..မုန္းတဲ့ အလြမ္းအေဆြးကဗ်ာ ေလးေတြကို နိစၥဓူ၀ လူပ္ရွားရုန္းကန္ေနရတဲ ့ ႏွလံုးသား တစ္စံုနဲ ့ ေရးမိေနတုန္းပဲ ။
အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ဂဲမွန္ဘူးတဲ့ စာသူငယ္ တစ္ေသဘူးထိဘူး ပ်ဥ္ဘိုးနားလည္ ဆိုတဲ့ စကားလိုပဲ အခ်စ္အတြက္ေၾကာင့္ နာက်င္သြားရတဲ့ ႏွလံုးသားဟာ ရင္ခြင္တံခါးေလး ေသာ့ခတ္ၿပီး အိပ္စက္သြားရပါေတာ့တယ္ ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
စာသားလက္ေဆာင္
{ အခ်ိန္လြန္ေနာင္တနဲ ့အိမ္ၿပန္ေနာက္က်သူ....တစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့
ေသာ့ခတ္ထားတဲ့...ရင္ခြင္အိမ္ရဲ ့...ေနာက္ကြယ္က....နာက်င္ေနတဲ့.....
အသဲႏွလံုးဟာ..မင္းအတြက္ တံခါးဖြင့္ေပးဖို ့ရာၾကေတာ့...ေသာ့ေပ်ာက္ေနခဲ့ရရွာတယ္..
} စိတ္ကူးယဥ္အေတြး
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
"ဘ၀..လမ္းဆံု" အပိုင္း ( ၂ ) ....မၾကာမွီေမွ်ာ္ ။
( အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႔ဆႏၵျပဳလွ်က္..... ေ၀မင္း......)
ႏွစ္ေဟာင္း ကုန္ေပ်ာက္ ၊ ႏွစ္သစ္ေရာက္.
ထြန္းေတာက္မဂၤလာ ရွိပါေစ ။။
ႏွစ္သစ္မဂၤလာ ၊ သည္ခ်ိန္ခါ ၊
စိတ္မွာညစ္မဲ ကင္းပါေစ။။
တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ၊ စိတ္ၿဖဴဖံုး ၊
ရႊင္ၿပံဳးၾကည္သာ ရွိပါေစ။။
ႏွစ္သစ္ခ်ိန္ခါ ၊ မ်ားသတၱာ ၊
ခ်မ္းသာကိုယ္စိတ္ ၿမဲပါေစ။။
ကုသိုလ္ က်န္းမာ ၊ ပညာ စီးပြါး ၊
ဒီေရလား ၊ တိုးပြါးၾကပါေစ။။
{ ခ်မ္းေၿမ ့ဆရာေတာ္ }
( အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႔ဆႏၵျပဳလွ်က္..... ေ၀မင္း......)
" အနမ္းမွာ အလြမ္းပါသလား "
ေမးဖို႔ရာ ေမ့ေနခဲ့ေသာေမးခြန္းကို ဖြာရင္းရႈိက္ရင္း
သီခ်င္းႏုႏုေအးေအးေလးက
ခံစားခ်က္ တစ္ရက္ကို ေခၽြလိုက္တဲ့အခါ
လူအရွင္လတ္လတ္ၾကီး
ငုတ္တုတ္ထိုင္ၿပီး ေဆြးေၿမ႕သြားတာ
အတိတ္ရဲ႕လမ္းမနေဘး
ပစၥဳပၸန္ရဲ႕ ခံုပုေလးေပၚ
ေဖ်ာ္ထားၿပီးသား ခ်ိဳေပါ့က်တစ္ခြက္ထဲမွာေတာ့
ေၾကကြဲခဲ့ရၿခင္းက ေပ်ာ္၀င္ေအးစက္လို႔ ။
( အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႔ဆႏၵျပဳလွ်က္..... ေ၀မင္း......)
က်ေတာ္ ပန္းမၾကိဳက္တဲ့ခ်စ္သူကို ပန္းေပးၿပီးခ်စ္ေရးဆိုခဲ့ဖူးတယ္ ။
ဘာၿဖစ္ခဲ့မယ္လို႔ ခင္ဗ်ားထင္လည္ း ...?
"ၿငင္းဆိုခံလိုက္ရတာေပါ့ဗ်ာ"
"ပက္ပက္ စက္စက္"
ခင္ဗ်ားအၿမင္ က်ေတာ္ေၾကကြဲသင့္တယ္လို႔ ထင္လား ...?
"နည္းနည္းေပါ႔'
နည္းနည္းေလးဆိုေပမယ့္ က်ေတာ္ တစ္ကယ္ကိုေၾကကြဲခဲ့ရတာပါ ။
ဒါေပမယ့္ သူမအခ်စ္ေတြ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုမေပးလိုက္မၿခင္း က်ေတာ္ သူ႕အခ်စ္ကိုရဖို႔ ၾကိဳးစားပိုင္ခြင့္ ရွိေနေသးတယ္မဟုတ္လား ။
ခ်စ္တာကို ခ်စ္တယ္လို႔ေၿပာၿပီး တစ္ၾကိမ္ၿငင္းဆိုခံလိုက္ရရံုနဲ႔ ေနာက္ဆုတ္လိုက္မယ္ဆို ေၿပာမိတဲ့ က်ေတာ့အခ်စ္ဆိုတာက ေကာင္းကင္ဆီမွာ ထလက္တဲ့ လွ်ပ္စီးမွ မဟုတ္တာ။
ဒါကို သူမနားလည္ေအာင္ၾကိဳးစားဖို႔ က်ေတာ့မွာ တာ၀န္ရွိေနပါတယ္ ။
တစ္ကယ္ေတာ့ သူမၿငင္းဆိုလိုက္တာဟာလည္း က်ေတာ့ကိုမွ မဟုတ္တာ ။
သူမၿငင္းဆိုလိုက္တာဟာ လြဲမွားမႈတစ္ခုကို ဒါမွမဟုတ္ က်ေတာ့ ညံ့ဖ်င္းမႈ သက္သက္ကိုပါ ။
ဒါ့ေၾကာင့္ .. ေၾကကြဲမႈပါးပါးေလးယစ္မူးလာတဲ့ ရီေ၀ေ၀ညေနခင္းေလးတစ္ခုမွာေပါ့ ...က်ေတာ္ က်ေနတဲ့စိတ္ဓါတ္ေတြကို ၿပန္ၿပီးေကာက္ယူလိုက္တယ္ ။
ဟုတ္တယ္ေလ ... စိတ္ဓါတ္ဆိုတာ တစ္ၾကိမ္က်ရံုနဲ႔ ကြဲေၾကသြားစရာမွ မဟုတ္တာ။
************
ဒဏ္ရာတိုင္းတြင္ နာက်င္မႈရွိသည္ဟု က်ေတာ္ထင္ပါသည္ ။
သို႔ေသာ္ ဒဏ္ရာသက္သာလာသည္ႏွင့္အမွ် နာက်င္မႈတို႔သည္လည္း သက္သာလာရမည္ ။
ဒဏ္ရာေပ်ာက္ကင္းသည့္အခါ နာက်င္မႈတို႔သည္လည္း ေပ်ာက္ကင္းရမည္ ၿဖစ္ပါသည္ ။
တစ္ကယ္တမ္းေၿပာရမည္ဆိုလွ်င္ ဒဏ္ရာမေပ်ာက္ကင္းမီအခ်ိန္၌ပင္ နာက်င္မႈတို႔ ေပ်ာက္ကင္းသင့္ပါသည္ ။
"အမာရြတ္"
ခင္ဗ်ားက အမာရြတ္ (Scar) အေၾကာင္းေၿပာခ်င္ေသးလို႔လား ...?
ဒါဆို က်ေတာ္ တစ္ခြန္းတည္း အၿပတ္ေၿပာလိုက္ပါ့မယ္ ။
"အခ်စ္စိတ္ ဒဏ္ရာတြင္ အမာရြတ္ မရွိပါ ။"
တစ္ကယ္တမ္းေၿပာရလွ်င္ သူမ၏ ၿငင္းဆိုခံလိုက္ရၿခင္းအတြက္ က်ေတာ့တြင္ ခပ္ပါးပါးေလးေတာ့ ဒဏ္ရာရခဲ့ပါသည္ ။
ထို႔ေၾကာင့္ နာက်င္ေနရေသာအခိုက္အတန္႔အတြင္းမ်ာေတာ့ က်ေတာ္ သူမကို လံုး၀ မေတြ႕လိုပါ ။
သို႔ေသာ္ ေငးေနက်မ်က္၀န္းေလး၏အေငးထဲတြင္ေတာ့ သူမရွိေနၿမဲၿဖစ္ပါသည္ ။
လူခ်င္းမေတြ႔ၿဖစ္ၾကသည္မွာ တစ္ပါတ္ခန္႔ၾကာၿပီၿဖစ္ေသာ္လည္း သူမ က်ေတာ့ထံ လံုး၀ ဖုန္းမဆက္ခဲ့ပါ ။
ထိုသို႔ သူမဘက္မွ အဆက္အသြယ္လုပ္မလာၿခင္းတြင္ က်ေတာ္၏ေခါင္းထဲ၌ အက္ဒီဆင္ ပထမဆံုး စမ္းသပ္ေအာင္ၿမင္ခဲ့ေသာ မီးသီးလို အေတြးတစ္ခုက ရုတ္တရက္ ထ၍လင္းေတာ့သည္ ။
"အခ်စ္ကိစၥတြင္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ဒဏ္ရာရခဲ့သည္ဆိုပါက ထိုဒဏ္ရာအား ထိုတစ္စံုတစ္ေယာက္ မၿမင္ ၿမင္ေအာင္ ၿပသရေပလိမ့္မည္ ။"
ထို႔ေၾကာင့္ က်ေတာ္ သူမဆီ ဖုန္းၿပန္ဆက္ၿဖစ္ခဲ့သည္ ။
သူမကေတာ့ လတ္တေလာၿဖစ္ပ်က္ခဲ့ၿခင္မ်ားကို အတိတ္ေမ့ေနသလိုလို ေရႊေပ်ာက္ေနသလိုိလိုလုပ္ကာ မသိက်ိဳးကၽြံၿပဳေနသည္ ။
ၿပီးေတာ့ မေတြ႕တာၾကာၿပီၿဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ဘယ္ေရာက္ေနလဲဟုသာ ေမးရွာသည္ ။
"က်ေတာ္ ဘာၿပန္ေၿပာၿဖစ္ခဲ့မယ္လို႔ ခင္ဗ်ားထင္ပါသလဲ"
ဘာမွ မယ္မယ္ရရလုပ္စရာမရွိေသာ က်ေတာ့လိုေ၀ေလေလေကာင္မွာ ေတြ႕ကရာသူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ၀ါးလားလားလုပ္ၿခင္းၿဖင့္သာ အခ်ိန္ေတြကုန္ေနခဲ့ပါသည္ ။
သို႔ေသာ္ .. သူမကိုေတာ့ ပင္လယ္ဘက္ ခရီးထြက္ရန္ၿပင္ဆင္ေန၍ မအားလပ္ေၾကာင္းေၿပာခဲ့မိသည္ ။
သူမက ဘာ့အတြက္ေၾကာင့္သြားမွာလဲဆိုတာနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲလို႔ေတာ့ေမးရွာသည္ ။
က်ေတာ့တြင္ရွိေနေသာ ေ၀ဒနာၿပတိုက္တစ္ခုလံုး ပင္လယ္ဘက္ဆီသြားေရာက္စြန္႔ၿပစ္ဖို႔ၿဖစ္ေၾကာင္း က်ေတာ္ သူမကို ခပ္ၿပတ္ၿပတ္ပဲ ၿပန္ေၿပာၿဖစ္လိုက္သည္ ။
"သူမ တစ္စံုတစ္ရာ ခံစားသြားရလိမ့္မယ္လို႔ ခင္ဗ်ားထင္လား"
ခင္ဗ်ား အထင္ရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္ က်ေတာ္လည္း အဲဒီလို ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိတာကိုေတာ့ မရွက္စတမ္း ၀န္ခံပါသည္ ။
တစ္ကယ္တမ္းသူမၿပန္ေၿပာလာတာက "ေကာင္းတာေပါ့တဲ့။"
ကုန္းေၿမေပၚမွာ ေ၀ဒနာၿပတိုက္တစ္ခုလံုး စြန္႔ၿပစ္မယ္ဆိုရင္ ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္ဥပေဒႏွင့္ မညီညြတ္ေသာေၾကာင့္ ၿပသနာၿဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း သူမကပင္ ၿပန္၍ ရွင္းၿပေနေသးသည္ ။
ဒါေပမယ့္ ဟန္ေဆာင္ၿခင္းထဲတြင္ ဘယ္လိုပဲ ေသြးေအးေအးႏွင့္ ၀င္ေရာက္ပုန္းခိုေနေစဦးေတာ့ သူမ၏ ဆႏၵတစ္စြန္းတစ္စကိုေတာ့ က်ေတာ္ ေတြ႕ၿမင္လိုက္ရသည္ ။
"ၿပန္ေရာက္လွ်င္ေတာ့ ေရာက္ေရာက္ၿခင္းဖုန္းဆက္ပါတဲ့"
သို႔ေသာ္ က်ေတာ္ ပင္လယ္ဆီ တစ္ကယ္မသြားၿဖစ္ခဲ့ပါ ။
က်ေတာ္ သူမဆီ ဖုန္းဆက္ၿဖစ္မယ့္ေန႔ဟာ က်ေတာ္ပင္လယ္မွၿပန္ေရာက္ေသာေန႔ဟု သူမ အလိုလိုယံုၾကည္ေနလိမ့္မည္ ။
က်ေတာ္ဖုန္းဆက္ၿဖစ္ေတာ့ သူမက ေတြ႕လိုေၾကာင္းေၿပာလာသည္ ။
သို႔ေသာ္ သူမေၿပာလာေသာေတြ႕လိုမႈတြင္ အေၾကာင္းၿပခ်က္တစ္ခုႏွင့္ အကာအကြယ္ယူထားၿပီးသားၿဖစ္သည္ ။
က်ေတာ္ သူမႏွင့္ မေတြ႕ၿဖစ္သည္မွာ တစ္လခန္႔ၾကာခဲ့ၿပီ ။
ထို႔ေၾကာင့္ ပင္လယ္မွၿပန္လာသည္ဆိုေသာက်ေတာ္ အသားမဲသြားလား ၊ပိန္သြားလား စသၿဖင့္ ၿမင္လိုပါသည္ဟု သူမ ေၿပာလာသည္ ။
က်ေတာ္ သူမ၏အလုပ္ၿပန္ခ်ိန္ေလးတြင္ သြား၍ ေစာင့္ေနခဲ့မိၿပီ ။
က်ေတာ့ကိုေတြ႕လွ်င္ ေတြ႕ေတြ႕ၿခင္းပင္ အနည္းငယ္ပို၍ ေပတိေပစုပ္ၿဖစ္သြားေၾကာင္း သူမက အားမနာစတမ္း ေၿပာပါသည္ ။
သူမဆီ ပံုမွန္လာ၍ေစာင့္ေနရန္မလိုေသာ အခ်ိန္တစ္လခန္႔တြင္ က်ေတာ္ အပူအပင္ကင္းမဲ့စြာ ေလခ်င္သလို လြင့္ေနမိ၍ၿဖစ္လိမ့္မည္ ။
****************
မုဆိုးလည္း သားေကာင္ၿဖစ္ႏိုင္၍ သားေကာင္လည္းမုဆိုးၿဖစ္ႏိုင္သည္ဟူေသာ ကံၾကမၼာတြင္ ကံအခြင့္သင့္ၿခင္းတစ္ခုေတာ့ပါရလိမ့္မည္ဟု က်ေတာ္ထင္ပါသည္ ။
က်ေတာ္၏ ကံအခြင့္သင့္ၿခင္းတစ္ခုမွာ ဆူနာမီၿဖစ္သည္ ။
သို႔ေသာ္ ထိုကံအခြင့္သင့္ၿခင္းတြင္ က်ေတာ့္ကိုယ္က်ေတာ္ မုဆိုးေလာ သားေကာင္ေလာ မခြဲၿခားတတ္ခဲ့ပါ ။
"မိမိကိုယ္မိမိေတာ့ မုဆိုးလို႔ပဲ ယံုၾကည္ခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ"
က်ေတာ္ဆူနာမီလို႔ေၿပာတာနဲ႔ ဆူနာမီဘာဆိုတာ ခင္ဗ်ားလည္းသိၿပီးသားပါ ။
အဲသည္ေန႔က က်ေတာ္ ပင္လယ္မွၿပန္ေရာက္ၿပီးေသာ ဒုတိယေန႔ဟု သူမ ယံုၾကည္ထားတဲ့ေန႔။
က်ေတာ္ သူမကိုသြားေစာင့္ေနက် ေရႊ၀ါေရာင္ညေနခင္းေလးမွာ ဆူနာမီသတင္းက ပြက္ပြက္ဆူေနၿပီၿဖစ္သည္ ။
ရုပ္ၿမင္သံၾကား သတင္းတြင္လည္း ဆူနာမီ ။
ေရဒီယိုသတင္းတြင္လည္း ဆူနာမီ။
သတင္းစာ ၊ ဂ်ာနယ္ ၊ စာေစာင္မ်ားမွအစ လူေတြေၿပာသမွ် စကားအားလံုးသည္လည္းဆူနာမီ ။
ေနာက္ဆံုး သူမေၿပာေသာ စကားလံုးမ်ားအားလံုးသည္လည္း ဆူနာမီသာၿဖစ္ေနေတာ့သည္ ။
သို႔ေသာ္ က်ေတာ္ ဆူနာမီအေၾကာင္းလံုး၀ မေၿပာၿဖစ္ခဲ့ပါ ။
က်ေတာ္ ေၿပာၿဖစ္ခဲ့သည္မွာ " ခုေတာ့ ကိုယ္တစ္ကယ္ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ရၿပီကြာ " ဟုသာၿဖစ္သည္ ။
ထိုအခါ " ဟင္ " ဆိုေသာ စကားေလးတစ္ခြန္းၿဖင့္ သူမ ရုတ္တရက္ ေတြေ၀သြားခဲ့သည္ ။
" ဟုတ္တယ္ေလ "
" တစ္ကယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ပင္လယ္ဆီသြားၿပီး စြန္႔ၿပစ္ခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ေ၀ဒနာလႈိင္းေတြစုေပါင္းၿပီး အခုလို ေလာကသဘာ၀အလွနဲ႔ လူသားေတြအတြက္ အင္အားၾကီးမားလွတဲ့ အႏၱရာယ္ဆိုးၾကီး ၿဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ ကိုယ္လံုး၀ မေတြးခဲ့မိဘူး "
က်ေတာ့ စကားအဆံုးတြင္ သူမ လံုး၀ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်သြားေတာ့သည္ ။
ၿပီးမွ မပြင့္တပြင့္အသံေလးႏွင့္ၿပန္ေမးလာတာ " ဒါတကယ္ပဲလားရွင္ " တဲ့ ။
က်ေတာ္ သူမကို ဘာမွၿပန္မေၿပာၿဖစ္ပဲ အေ၀းတစ္ေနရာကို ခပ္ေတြေတြေလး ေငးေနမိလိုက္သည္ ။
သူမထံမွ " ခြင့္လႊတ္ပါရွင္ " ဟူေသာ စကားေလးႏွင့္ ေႏြးေထြးအိစက္ေသာ သူမ၏လက္အစံုသည္ က်ေတာ့ ညာလက္ေမာင္းအား ခပ္တင္းတင္းေလး ဆုပ္ကိုင္ေတာင္းပန္လာသည္ ။
"တစ္ကယ္ပါ "
" ပြဲေတာ္ရာသီ မဟုတ္ေပမယ့္ က်ေတာ့ရင္ထဲ ဘင္ခရာတီး၀ိုင္းလွည့္တီေနတာ "
မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီေန႔က ဆူနာမီေန႔ေပါ့ ။
သူမ က်ေတာ့ကို ခ်စ္သြားခဲ့ၿပီလား ....?
က်ေတာ္တို႔ ခ်စ္သူေတြၿဖစ္သြားၾကၿပီလား ....?
က်ေတာ္ကိုယ္တိုင္ မသိလိုက္ေပမယ့္ သူမရဲ႕ပါးၿပင္ထက္မွာေတာ့ အဦးဆံုးႏွင္းဆီတစ္ခင္းကို ခပ္ၿပင္းၿပင္းေလး စိုက္ပ်ိဳးၿပစ္လိုက္မိသည္ ။
ၱၱၱၱၱ................................
"ခင္ဗ်ား အိပ္မက္ မက္ဖူးလား ....?"
"မက္ဖူးတယ္ဆိုရင္ အိပ္မက္တစ္ခုကို ခင္ဗ်ားစိတ္တိုင္းက် မက္ခြင့္ရဖူးလား....?"
တစ္ကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ကိုယ္က မက္ခဲ့ရတယ္ဆိုေပမယ့္ သူမက္ခ်င္သလို သူမက္ခ်င္သေလာက္သာ မက္ခြင့္ရတဲ့ အိပ္မက္တစ္ခုပဲ ။
က်ေတာ္ ဒီခံစားခ်က္ေတြကို က်ေတာ့သူငယ္ခ်င္း က်ားတစ္ေကာင္ကို ေၿပာၿပခဲ့ဖူးတယ္ ။
သူၿပန္ေၿပာလာတာက အခ်စ္ဆိုတာ မေတာ္တဆ ခလုတ္တိုက္မိၾကသလို နာက်င္မႈတစ္ခု မဟုတ္ရင္ တစ္သက္စာ အမွားၿပင္ဆင္ခြင့္မပါတဲ့ ဇာတ္ညႊန္းတစ္ခုတဲ့ ။
ဒါ့ေၾကာင့္ အိပ္မက္တစ္ခုကို မက္ခြင့္ရေနစဉ္ မွာ စိတ္တိုင္းက် မက္ပိုင္ခြင့္ရွိရမယ္ဆိုေသာ သူ၏အၿမင္ႏွင့္ သူ၏ေၿပာစကားမ်ားတြင္ အခ်စ္၏အရသာမွာ စပ္ပူစပ္ေလာင္ ခါးသီးလွသည္ ။
တစ္ကယ္တမ္း က်ေတာ္ခံစားေနေသာအခ်စ္မွာ သာယာခ်ိဳၿမိန္ၿခင္းသက္သက္မ်ားသာ ၿဖစ္ေနခဲ့သည္ ။
ဤတြင္ က်ေတာ္၏ႏွလံုးသားတစ္ေနရာ၌ အဟာရမွ်တၿခင္းေ၀ဒနာကို က်ေတာ္ စတင္ခံစားခဲ့ရသည္ ။
ဒါကို သူမေတာ့ မရိပ္မိခဲ့ပါ ။
ထိုစဉ္က က်ားတစ္ေကာင္ေၿပာၿပလာေသာ မၾကား၀ံ့မနာသာစကားမ်ားကို ၾကား၀ံ့နာသာၿဖစ္ေစရန္ က်ေတာ္ က်ားေခါင္းမ်က္ႏွာဖံုးတစ္ခုစြပ္၍ နားေထာင္ခဲ့ရၿခင္းၿဖစ္သည္ ။
သို႔ေသာ္ ထိုမ်က္ႏွာဖံုးအား က်ေတာ္ၿပန္၍ ခၽြတ္ခဲ့ေသာ္လည္း က်ေတာ္၏အသိတရားတြင္ က်ားတစ္ေကာင္၏ညာဉ္အား ဆက္လက္၀တ္ဆင္ထားခဲ့မိသည္ ။
ၿပသနာမွာ က်ေတာ္သည္ သူမအတြက္ က်ားစစ္စစ္တစ္ေကာင္လည္း မၿဖစ္ခဲ့ပါ ။
..................................
က်ေတာ္၀တ္ဆင္ထားမိေသာ က်ားတစ္ကာင္၏ညာဉ္ႏွင့္ သူမကို ခပ္ရဲရဲေလးခ်စ္တတ္လာေသာေန႔ရက္မ်ားသည္ အရသာကုန္စၿပဳလာၿပီၿဖစ္ေသာ ပီကယ္ ( Gum ) တစ္ခုလို မာဆတ္ဆတ္ႏိုင္ေနခဲ့ၿပီ ။
ဒီလိုနဲ႔ သမရိုးက် မေၿပလည္မႈအဖုအထစ္ေလးေတြကလည္း အၾကီးမားဆံုးေတာင္တန္းၾကီးၿဖစ္ဖို႔ အသင့္ၿပင္လို႔ ။
သာမန္ ေ၀းကြာမႈ တဒဂၤေလးေတြကလည္း အေ၀းဆံုးကို ဆြဲဆန္႔ၿပစ္ဖို႔ အသင့္ၿဖစ္လို႔ ။
သို႔ေသာ္ က်န္ရွိေနေသးေသာ ခ်ိဳၿမိန္ၿခင္းတစ္စံုတစ္ရာအတြက္ ေနာက္ထပ္ ၀ံပုေလြတစ္ေကာင္၏ ညာဉ္ကို က်ေတာ္
၀တ္ဆင္ထားခဲ့သည္မွာ ၾကာခဲ့ၿပီၿဖစ္သည္ ။
" ခင္ဗ်ားမွာ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ၿခင္းစီအတြက္ အမွတ္တရေန႔ေလးေတြ သိမ္းထားဖူးလား ....? "
က်ေတာ့မွာေတာ့ သူမနဲ႔ပါတ္သတ္လို႔ သိမ္းထားတဲ့ အမွတ္တရေန႔ေလးတစ္ေန႔ ရွိခဲ့သည္ ။
မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီေန႔က ဥၾသငွက္တစ္ေကာင္ေတာင္ ဆိုေနက်အလြမ္းေတးကို ေမ့သြားရမယ့္ ေႏြဆိုမွ ေႏြတဲ့ေန႔ ။
သူမ က်ေတာ့ဆီ ဖုန္းဆက္လာသည္ ။
" သူမ အလုပ္ေန႔တစ္၀က္ပဲဆင္းရသည္ ... လာၾကိဳပါတဲ့ "
အဲဒီေန႔က က်ေတာ္၀တ္ေနက် ၀ံပုေလြညာဉ္ကို ၀တ္ဆင္ၿပီး သူမကို သြားေစာင့္ေနခဲ့မိသည္ ။
သူမနဲ႔ေတြ႕ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းေမးလာတာ " ဘယ္သြားၾကမလဲေပါ့ "
တစ္ကယ္တမ္းေၿပာရလွ်င္ သြားေနက် ပန္းၿခံေတြဆိုတာက သိပ္ကို ပ်င္းဖို႔ေကာင္းေနခဲ့ပါၿပီ ။
သူမေၿပာေနက် တြတ္တီးတြတ္တာစကားေတြကိုလည္း က်ေတာ္ တစ္ကယ္ကို ၿငီးေငြ႕ေနခဲ့ပါၿပီ ။
ဒါ့ေၾကာင့္ပဲ က်ေတာ္ သူမနားကိုကပ္ၿပီး စကားေလးတစ္ခြန္းေၿပာၿဖစ္လိုက္သည္ ။
ဤတြင္ လွခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေသာ ရုပ္ဆိုးမေလး သူမထံမွ အနည္းငယ္ၿပဴးသေယာင္ေယာင္ရွိေသာ မ်က္၀န္းအစံုတို႔သည္ သိသိသာသာၾကီး ၀ိုင္းစက္သြားၾကသည္ ။
သူမထံမွ စကားလံုးေတြ ဆြံ႕အသြားတဲ့တစ္ဒဂၤေလးမွာေတာ့ ရြက္ေၾကြသံမွတစ္ပါး တစ္ေႏြလံုး တိတ္ဆိတ္လို႔။
ၿပီးမွ အင္မတန္မွေလးလံလြန္းလွဟန္ရွိေသာ သက္ၿပင္းခ်သံတစ္ခုႏွင့္ သူမ စကားၿပန္ေၿပာလာခဲ့သည္ ။
သူမ ေၿပာလာတာက " ဒါဆိုရင္လည္း လက္ထပ္ၾကရေအာင္လား ကိုရယ္တဲ့ "
"ခင္ဗ်ားမွာ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ ရွိခဲ့ဖူးလား ...? "
" ရွိခဲ့ဖူးတယ္ဆိုရင္ အဲဒီခ်စ္သူက လက္ထပ္ဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ဖူးလား ...? "
"ေတာင္းဆိုခဲ့ဖူးတယ္ဆို ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုခံစားခဲ့ရလည္း ....? "
က်ေတာ္ကေတာ့ ဖံုးကြယ္မရတဲ့ အလိုမက်စိတ္နဲ႔ သူမကို အသံခပ္မာမာ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး ၿပန္ေၿပာၿဖစ္ခဲ့သည္ ။
" မယံုရဲရင္ ဒဂံုထဲထိ မလိုက္ခဲ့ပါနဲ႔ ခင္ "
" ၾကိဳးတံတားၾကီးက လႈပ္စိလႈပ္စိနဲ႔ "
" စိတ္ခ်ရတာ မဟုတ္ဖူး "
က်ေတာ့ စကားအဆံုးမွာေတာ့ သူမထံမွ " ဟက္ " ကနဲ ေလွာင္၇ယ္သံတစ္ခုနဲ႔ သူမၿပန္ေၿပာလာတာ " ဒါဆိုရင္လည္း အိမ္ၿပန္မယ္တဲ့ "
က်ေတာ္ အလိုမတူသူကို ဘယ္ေသာအခါကမွ မသိမ္းသြင္းခဲ့ဖူးပါ ။
သူမက ၿပန္မယ္ဆိုေတာ့လည္း က်ေတာ္က " ေအး .... မင္းၿပန္ေတာ့ေပါ့ "
ဒါေပမယ့္ ေက်ာခိုင္းလွည့္ထြက္သြားတဲ့ သူမေက်ာၿပင္ေလးကိုေတာ့ က်ေတာ္ မ်က္စိတစ္ဆံုး ေငးေနခဲ့မိေသးရဲ႕ ။
သူမကေတာ့ က်ေတာ့ကို လံုး၀ ၿပန္လွည့္မၾကည့္ေတာ့ပါ ။
အဲသည္ေန႔က သူမေက်ာခိုင္းသြားၿခင္းသည္လည္း ဘယ္ေသာအခါမွ ၿပန္မဆံုႏိုင္ေတာ့ေသာ ေက်ာခိုင္းၿခင္းၿဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ က်ေတာ္ လံုး၀ေတြမထားခဲ့မိပါ ။
ထိုသို႔ သူမ ေက်ာခိုင္းသြားၿပီးသည့္တိုင္ က်ေတာ္ သူမႏွင့္ေတြ႕ဆံုခြင့္ရတိုင္း ၀တ္ဆင္ေနက် က်ားႏွင့္ ၀ံပုေလြညာဉ္တို႔အား ၿပန္၍ ခၽြတ္မထားခဲ့မိေပ ။
ထိုညာဉ္တို႔၏ ပေရာဂေၾကာင့္ပင္ က်ေတာ့ကိုယ္က်ေတာ္ ဘာေကာင္မွန္း မသိေတာ့ၿခင္းက ခက္ေနသည္ ။
" တစ္ဆိတ္ေလာက္ "
" ေက်းဇူးၿပဳ၍ "
" ခင္ဗ်ားသိရင္ ေသေသခ်ာခ်ာေလး ေၿပာၿပခဲ့စမ္းပါဗ်ာ "
" က်ေတာ္ ဘာေကာင္လည္းဆိုတာကိုေပါ့ "
................................................
ခုေတာ့ သူမ မရွိေတာ့ၿပီဆိုတဲ့အသိနဲ႔ ကမၻာေၿမက ဒီရင္ကိုမွ ဆြဲအားပိုေနလား ......?
" ေလးလိုက္တာ "
သူမ မရွိေတာ့တဲ့ ညေနခင္းေတြဟာလည္း ေရႊအိုေရာင္မလွပေတာ့။
သူမ မရွိေတာ့မွ သူမကို သိပ္တမ္းတေနမိတဲ့အေၾကာင္း ေၿပာၿပခ်င္လိုက္တာ။
ဒါေပမယ့္ ၿပီးခဲ့တာေတြ ၿပီးပါေစေတာ့ ။
" အိေမခင္ "ဆိုတာကလည္း ေက်ာင္းတုန္းကလို ဆရာ၊ ဆရာမ စာေမးခံရတိုင္း ကတုန္ကရင္နဲ႔ က်က္ထားသမွ်စာေတြ ေမ့သြားတတ္တဲ့ ေကာင္မေလးမွ မဟုတ္ေတာ့တာ ။
မေက်နပ္လို႔ တစ္ကၿပန္စတယ္ပဲထားဦး ... ဘယ္လိုမွ အသစ္ကၿပန္စလို႔ မရေတာ့ၿပီၿဖစ္တဲ့ဇာတ္လမ္း ။
ဇာတ္သိမ္းခန္းၿပီးဆံုးခဲ့တာကလည္း တစ္လေက်ာ္ၾကာခဲ့ၿပီ ။
ခုေတာ့ က်ေတာ္ သီခ်င္းဆိုခ်င္ေနသည္ ။
ၿဖစ္ႏိုင္လွ်င္ တေယာေလးထိုးၿပီး ေ၀ဒနာကို မွ်င္းမွ်င္းေလးညည္းခ်င္ေနတာပါ ။
အရင္ကဆို သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ညည္းဖို႔ တစ္ညလံုး မူးေနရတဲ့ က်ေတာ္ ။
ခုေတာ့ ဆိုခ်င္ေနခဲ့တာမွ တစ္ခါတစ္ပါးကမွ မဆိုဖူးတဲ့ တစ္ကယ့္ အလြမ္းအေဆြးသီခ်င္း ။
ဒီလိုနဲ႔ ေဆာက္တည္ရာမရ ဆြဲကိုင္မိတဲ့ ဂစ္တာတစ္လက္နဲ႔ အလြမ္းအေဆြးသီခ်င္းကို မဆိုညည္းတတ္ေတာ့ ေငးမိေငးရာ ေငးေနခဲ့မိသည္ ။
ထိုသို႔ ေငးေနမိရာလမ္းမေပၚမွာေပါ့ လူေတြ ဟိုတစ္စု ဒီတစ္စုႏွင့္ တစ္ေနရာရာ ဦးတည္သြားေနၾကတာကို သတိၿပဳမိလာသည္ ။
စိတ္ထဲ နည္းနည္းေတာ့ ထူးဆန္းသလိုခံစားမိလို႔ မ်က္မွန္းတန္းမိသူတစ္ေယာက္ကို ေမးၿမန္းစပ္စုၾကည့္ေတာ့မွ " ပင္လယ္ရဲ႕ မ်က္လွည့္ၿပပြဲကို သြားၾကည့္ၾကမလို႔တဲ့ "
" တစ္ကယ္ပါဗ်ာ "
ဘုရားေပးေပး က်မ္းေပးေပး က်ေတာ္ေနတဲ့ၿမိဳ႕မွာ ပင္လယ္ မရွိတာ အေသအခ်ာပါ ။
က်ေတာ္လည္း စိတ္၀င္စားသြားမိၿပီး ထိုလူေတြနဲ႔အတူ လိုက္ေလွ်ာက္လာမိေတာ့သည္ ။
တစ္ေနရာအေရာက္မွာေတာ့ လူေတြ ညႊန္ၿပလာတဲ့ ပင္လယ္ဆိုတာကို က်ေတာ္ အငမ္းမရ လွမ္းၾကည့္မိလိုက္သည္ ။
အဲဒီမွာ က်ေတာ့ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ေနေသာ မ်က္၀န္းတစ္စံုနဲ႔ ဆံုမိတဲ့အခါ မ်က္ႏွာကို မိုက္တိုင္စန္ လက္သီးနဲ႔ထိုးလိုက္သလို အၿမင္အာရံုေတြ ၿပာေ၀ေမွာင္မိုက္သြားရသည္ ။
" ဘုရား ... ဘုရား ... "
လူေတြ ၀ိုင္းညႊန္ၿပေနၾကတာ က်ေတာ့ရဲ႕ သိပ္မၾကာေသးေသာ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါဆီက သူမ .... ၿပီးေတာ့ သူမသည္ ပင္လယ္ၿဖစ္သည္တဲ့ ။
က်ေတာ္ သူမနဲ႔ ဇာတ္လမ္းေပအရွည္ တစ္ႏွစ္နီးပါးၾကာခဲ့တာေတာင္ သူမ ပင္လယ္ပါလို႔ သိခြင့္မရခဲ့တာ ....
က်ေတာ္ ပင္လယ္ဆီ တစ္ကယ္မသြားၿဖစ္ပဲ သူမကို လိမ္ခဲ့ဖူးတာ ....
ခုေတာ့ ေၿမာက္မ်ားလွစြာေသာ လူေတြၾကားထဲ က်ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ေဆာက္တည္ရာမဲ့ေနခဲ့ရၿပီ ။
ဟုတ္မွဟုတ္ပါ့မလားဟူေသာ သံသယ ...
မၿဖစ္ႏိုင္ပါဘူးဟူေသာ မယံုၾကည္စိတ္တို႔ၿဖင့္ သူမကို ေနာက္တစ္ၾကိမ္ၾကည့္မိေသာအခါ သူမ က်ေတာ့ကို ၿပံဳးၿပေနခဲ့သည္ ။
သူမ၏ ထိုအၿပံဳးတြင္ ၀ိုင္းအံုေငးၾကည့္ေနၾကေသာ လူပရိတ္သတ္အားလံုးထံမွ " ဟာ " ကနဲ " ဟင္ "ကနဲ အာေမဋိတ္သံမ်ား လြင့္ပ်ံထြက္က်လာေတာ့သည္ ။
" ဘာ့ေၾကာင့္ပါလိမ့္ "
က်ေတာ္ႏွင့္ ေကာင္တူဆိုးဖက္ေပါင္းေနၾကေသာ သိုးငယ္တစ္အုပ္ကပင္ က်ေတာ့အား အၿပစ္ရွိသူတစ္ေယာက္လို ေငါက္ေငါက္ထိုးလက္ညွိဳးေတြနဲ႔ ၀ိုင္းထိုးႏွက္ဖို႔ ... ဟားတိုက္ေလွာင္ရယ္သံေတြနဲ႔ ၀ိုင္းအုပ္ဖမ္းဖို႔ ၾကိဳးစားလာၾကသည္ ။
ထို႔ေၾကာင့္ က်ေတာ္ အဲသည္ေနရာႏွင့္ေ၀းရာ အေ၀းဆံုးဆီသို႔ ေသြးရူးေသြးတန္း အရွက္လု ေၿပးထြက္ခဲ့ရၿပီ ။
ဒါေတာင္ ခပ္သဲ့သဲ့ စကားသံတစ္ခ်ိဳ႕က ကပ္ပါလာေသးရဲ႕ ။
" အၿပံဳးေလးတစ္ခ်က္တည္းနဲ႔တင္ သိုးငယ္တစ္ေကာင္ကို က်ားေခါင္းမ်က္ႏွာနဲ႔ ၀ံပုေလြကိုယ္လံုးၿဖစ္သြားေအာင္ လုပ္ၿပစ္လိုက္တာ "
" စြမ္းလိုက္တဲ့ ၿပကြက္ကြာတဲ့ "
" တစ္ကယ္ပါဗ်ာ "
" က်ေတာ့ကိုယ္က်ေတာ္ သိုးငယ္တစ္ေကာင္ဆိုတာကို လံုး၀ ေမ့ေနမိတာပါ "
ခုေတာ့ လူပရိတ္သတ္အလယ္မွာ က်ေတာ္ဘာေကာင္ဆိုတာ ဗူးေပၚသလိုေပၚရေအာင္ သူမ အစြမ္းၿပလိုက္ေပမယ့္ က်ားေခါင္းမ်က္ႏွာနဲ႔ က်ားတစ္ေကာင္လို မဟိန္းတတ္တဲ့ က်ေတာ္ဟာ ၀ံပုေလြညာဉ္ နဲ႔ ၀ံပုေလြတစ္ေကာင္လိုလည္း မအူတတ္ၿပန္ဘူး ။
" ဘယ္လိုလဲ "
" ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ကေရာ က်ေတာ့ အၿဖစ္အပ်က္ကို ၿပံဳးေနေသးလား "
ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ ...
တစ္ခါတစ္ေလမွာ ရင္ထဲကႏွလံုးသားနဲ႔ တစ္ခ်က္ေလာက္ နားစြင့္ၾကည့္စမ္းပါ ။
အဲဒီအခါ ....
ရႈိက္ငင္သံ သဲ့သဲ့ၾကားရာအရပ္မွာ ခ်စ္သူအတြက္ ဘယ္လိုစိတ္၀တ္အက်ၤ ီကိုမွ ၀တ္ဆင္မထားေတာ့တဲ့ သိုးငယ္ေလးတစ္ေကာင္ လြမ္းဆြတ္ေၾကကြဲေနရတယ္ဆိုတာေလး သိေစခ်င္တာပါ ။
..................................
( အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႔ဆႏၵျပဳလွ်က္..... ေ၀မင္း......)
ေကာင္မေလးေရ...
ငါဟာ သစ္ေၿခာက္ပင္ၾကီးၿဖစ္လို ့
အခုထိဆက္ေၿကြေနတာပါ။
ငါသာ ဆက္လက္လန္းဆန္းခြင့္
ရမယ္ဆိုရင္ အခုေလာက္...
ငါေၿကြခဲ့မိမွာ မဟုတ္ဘူး။
တကယ္ေတာ့ ဘာပဲေၿပာေၿပာ
နင္ဟာ ငါ့ရင္ထဲက....
အသဲနင့္ေအာင္ခ်စ္ရတဲ့ အခ်စ္ဦးပါ။
( အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႔ဆႏၵျပဳလွ်က္..... ေ၀မင္း......)
