ဒီၤ၀တၳဳတိုေလးဟာ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္ပိုင္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ....။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တာနဲ ့ ၿပန္လည္မွ်ေ၀ တင္ၿပေပးပါတာ ခင္ဗ်ာ...။ ဒီ၀တၳဳကို ေရးတဲ့သူကေတာ့ ဒတၱေက်ာ္စြာ စာအုပ္အမည္ကေတာ့ ဂမီ ၻရစာရြက္....ေဖာ္ၿပပါ ၀တၳဳကေတာ့ အပိုင္း(၃) မွ ဖိနပ္ပံုၿပင္ ၿဖစ္ပါတယ္.....။ ဖတ္ေပးသြားၾကပါအံုးခင္ဗ်ာ....။

ပညာရွိတေယာက္ဟာ ဖိနပ္ခဴပ္သမားဆီ ေရာက္လာတယ္...။ သူ ့ဖိနပ္ေတြစုတ္သြားလို ့ ၿပင္ခဴပ္ဖို ့ေပါ့ ။ သူဟာဒီနယ္တစ္၀ွမ္းမွာ အင္မတန္ ေက်ာ္ၾကားေနတဲ့သူၿဖစ္တယ္...။ ေရွးက ထင္ရွားခဲ့တဲ့ က်မ္းၾကီး က်မ္းငယ္ အသြယ္သြယ္ကို အာဂံုေဆာင္ႏုိင္သူ အလြတ္ရြတ္ၿပၿပီး ၿပန္လည္ သင္ၾကားၿပသႏုိင္သူၿဖစ္ႏုိင္လို ့ နယ္သူနယ္သား အားလံုးက ေလးစားေနရသူေပါ့ ။ ပညာရွိ ဖိနပ္ခဴပ္ဆိုင္ထဲ ၀င္လာတာနဲ ့ပဲ ဆိုင္ထဲရွိႏွင့္သူအားလံုးက ခရီးဦးၾကိဳ႔ၿပဳၾကတယ္...။ေနရာထိုင္ခင္းေပးၾကတယ္..။ ပညာရွိဟာ ေမာ္ျကြားတဲ့ မ်က္ႏွာထားနဲ ့ သူ ့အတြက္ေပးတဲ့ ေနရာမွာ ၀င္ထိိုင္ၿပီး ဖိနပ္ခဴပ္သူကို သူ ့ဖိနပ္ ထိုးေပးလိုက္တယ္....။


" ဒါကိုခပ္ၿမန္ၿမန္ေလး ခဴပ္ေပးစမ္းပါ "
သူ့ပံုက ဖိနပ္ခဴပ္သမား အေနနဲ ့ သူ ့ဖိနပ္ခဴပ္ခြင့္ ရတာကိုပဲ ဆုလဒ္တခုလို မွတ္ယူရေတာ့မယ့္ပံု....။ ဖိန္ပ္ခဴပ္သမားကလည္း ဖိနပ္ကို ရုိရုိေသေသပဲ ယူၾကည့္လိုက္တယ္..။ ဖိနပ္က ေတာ္ေတာ္စုတ္ေနၿပီ..။ လြယ္လြယ္ကူကူ ၿပင္ခဴပ္ဖို ့ မရႏုိင္ေတာ့ဘူး...။
" ဆရာၾကီး ဖိနပ္ေတြကို အသစ္အတိုင္း ၿပန္လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ သံုးေလးရက္ေလာက္ အခ်ိန္ယူမွရမယ္ "
" ဒီထက္ၿမန္ေအာင္ လုပ္ေပးလို ့မရဘူးလား "
" မရဘူး ဆရာၾကီး ၊ ဖိနပ္ခဴပ္ဖို ့ သားေရကို ၿဖတ္ရ ၊ အနံ ့ေပ်ာက္ေအာင္ အေၿခာက္လွမ္းရမယ္ ၊ ၿပီးရင္ေကာ္သုတ္ရမယ္ ၊ ေကာ္ကိုလည္း အေၿခာက္ခံရအံုးမယ္ "
ပညာရွိ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ပ်က္သြားတယ္....။
" ဒါဆို ငါေတာ့ ဒုကၡပဲ။ ငါက ဒီသံုးေလးရက္လံုး ဖိနပ္မစီးပဲ ေနရေတာ့မွာလား ၊ ခု သံုးေလးရက္ အတြင္းမွာ ဒီနယ္သူ နယ္သားေတြကို သင္ၾကားေပးဖို ့အတြက္ သြားစရာ လာစရာေတြက အမ်ားၾကီး ၊ ဖိနပ္သာ မရွိရင္ ငါသြားလာဖို ့ဒုကၡပဲ "
သက္ၿပင္းေတြ တခ်ခ် လုပ္ေနတဲ ့အခါ ဖိနပ္ခဴပ္သမားက မေနႏုိင္ေတာ့ပဲ အတြင္းခန္းထဲက ဖိနပ္တခဴိ ့ သြားထုတ္လာတယ္...။
" ဒီဖိနပ္ေတြထဲက စီးၾကည့္ပါဦး ၊ ဆရာၾကီးနဲ ့ ေတာ္တာပါသလားလို ့ "
သူေပးတဲ့ ဖိနပ္ေတြထဲက စီးၾကည့္တဲ့အခါ တစ္ရံဟာ ပညာရွိနဲ ့ ကြက္တိ သြားေတာ္ေနတာ ေတြ ့တယ္...။
" ကြက္တိပဲဟ့ ၊ ငါနဲ ့ တိုင္ခဴပ္ထားသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္ "
" ဒါဆိုလည္း အဲ့ဒီဖိနပ္ကို ဆရာၾကီး စီးသြားေပါ့ ။ ဆရာၾကီး ဖိနပ္ခဴပ္ၿပီးမွပဲ ၿပန္လာလဲယူေလ "
ပညာရွိၾကီး ေက်နပ္သြားတယ္ ။
ဒီအၾကံ မဆိူးဘူး ဆုိၿပီး ထိုဖိနပ္ကို စီးသြားဖို ့ ၿပင္တယ္ ။ ေနာက္မွ အေတြးတခုရၿပီး လွည့္လာတယ္...။
" မထူးပါဘူး ၊ ဒီဖိနပ္သစ္ပဲ တစ္ခါတည္း ငါ့ကို ေရာင္းလိုက္ပါေတာ့လားကြာ "
" ဒါေတာ့ မၿဖစ္ဘူးထင္တယ္ ဆရာၾကီး ၊ အဲ့ဒီ ဖိနပ္က သူမ်ားက ခဴပ္ဖို ့လာအပ္ထားတာ ၊ ခုဆရာၾကီးမွာ အခက္ခဲ ေတြ ့ေနတာနဲ ့ ကြ်န္ေတာ္က ခဏေပးစီးထားတာပါ "
သူ၀တ္ထားတဲ ့ ဖိန္ပ္ဟာ အသစ္မဟုတ္မွန္း သိတာနဲ ့ ပညာရွိၾကီးက ရ့ံ ြရွာသလို အလ်င္အၿမန္ ခြ်တ္လိုက္တယ္...။

"မင္းကြာ ၊ ငါက ဖိနပ္အသစ္ ေအာက္ေမ့လို ့ ၊ သူမ်ားဖိနပ္ၾကီး ငါ့ေပးစီးစရာလား "
ေၿပာရင္းက ပညာရွိ ပိုေဒါသထြက္လာတယ္ ။
" ငါ့လို လူမဴိးက သူမ်ားဖိနပ္အေဟာင္ၾကီး စီးမလား ၊ အဆင္အၿခင္ နဲလိုက္တဲ့ေကာင္ကြာ ၊ ဒါ ငါ့ကို သက္သက္ေစာ္ကားသလိုပဲ "
ဖိနပ္ခဴပ္သူက အံ့အားသင့္သြားတယ္..။ ၿပီးေတာ့ ဗလံုးဗေထြးနဲ ့ အၿမန္ေၿဖရွင္းခ်က္ ထုတ္ေတာ့တယ္....။
" ဖိနပ္ေဟာင္းေရာ ဘာၿဖစ္လဲ ဆရာၾကီးရယ္ ၊ဆရာၾကီးဟာ ေရွးက ဥာဏ္ပညာ ဖိနပ္ေဟာင္းေတြ အမ်ားၾကီး ငွားစီးခဲ့ၿပီးၿပီ ၊ ဒီဖိနပ္ကို ထပ္စီးယံုနဲ ့ ဘာၿဖစ္သြားမွာမို ့လို ့လဲဗ်ာ "......ၿပီးပါၿပီ....။


( အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႔ဆႏၵျပဳလ်က္..... ေ၀မင္း......)