မိုးမလင္းတလင္းမွာ အေအးဒဏ္ေၾကာင့္ အိပ္ရာက ႏုိးလာခဲ့တယ္..။ အခန္းထဲမွာ အဲယားကြန္း မဖြင့္ထားေပမယ့္ ပန္ကာဖြင့္ထားတယ္..။ကြ်န္ေတာ္ေနတဲ့ ေနရာမွာက ရာသီဥတု မမွန္ဘူး..။ ေနပူခ်င္လည္း ပူတယ္ ၊ မိုးရြာခ်င္ရင္လည္း ခ်က္ၿခင္းပဲ..။ မေန ့ညက ရြာထားတဲ့ မုိးအရွိန္ေၾကာင့္ အၿပင္မွာလည္း ေအးေနတယ္..။ အခန္းထဲမွာလည္း ပန္ကာဖြင့္ထားေတာ့ အေအးဓာတ္က ၾကီးဆိုးေနတာေပါ့..။ အေအးဓာတ္က ၾကီးဆိုး ေနေပမယ့္လည္း အိမ္ရာကထၿပီးေတာ့ ပန္ကာပိတ္ခ်င္တဲ့ စိတ္မရွိဘူး..။ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ စကၤကာပူကေန ကြ်န္ေတာ္တို ့ဆီ လာလည္တယ္ (၃) ရက္ေနၿပီး ၿပန္ေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္ေတြစုၿပီး ဘီယာေသာက္ၾကတယ္..။ ေရွ့ေဟာင္းေႏွာင္းၿဖစ္ ေတြေၿပာၾကတယ္..။ ႏူတ္ဆက္ပဲြမွာ ေသာက္လာတဲ့ ဘီယာတန္ခိုးေၾကာင့္ ေခါင္းတခုလံုး အံုခဲေနတယ္..။ ဒါေၾကာင့္ ပန္ကာထမပိတ္ပဲ ေစာင္ကိုသာ ေမးစိထိေရာက္ေအာင္ ဆဲြၿခံဳလိုက္တယ္..။
အာရုံဦးဆိုေတာ့ ေက်းငွက္ေတြကလည္း တစာစာနဲ ့ အာရုံဦး ေတးသီခ်င္းေတြ ဆိုေနၾကေလရဲ ့..။ အာရုံဦးမွာ ငွက္ကေလးေတြ ေတးသီခ်င္းဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္ မခံစားၿဖစ္ခဲ့တာ ၾကာၿပီ..။ တခ်ိန္ကေတာ့ အိပ္ရာကႏုိးတာနဲ ့ ဒါတိုက္မထေသးပဲ သက္ဆိုင္သူ ေကာင္မေလးအေၾကာင္း မွိန္းလို ့ေတြးရင္း သာယာစြာ ေတးသီေနတဲ့ ငွက္ကေလးေတြရဲ့ အသံကို နားစြင့္ရင္းေပါ့...။ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ သူနဲ ့ လမ္းခဲြခဲ့ရတာလည္း ၾကာၿပီ ..။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ ရပ္တည္ေနခ်ိန္လည္း ၿဖစ္တယ္..။ အတိတ္ေတြလည္း ေႏွာင္းခဲ့ၿပီဆိုတဲ့ အသိနဲ ့ မေတြးေတာ ၿဖစ္ခဲ့သလို ေက်းငွက္ေတြရဲ့ သံစဥ္ကိုလည္း အာရုံ မစိုက္ၿဖစ္ေတာ့ပါဘူး..။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန ့ေတာ့ ေက်းငွက္ေတြကေတးသီ ၊ ေဘးအိမ္က ေခြးကလည္း ဘာကိုေတြ ့လို ့ ေဟာင္ေနတယ္ေတာ့ မသိဘူး...ၿပန္အိပ္လို ့ကို မရေတာ့ဘူး..။ ဘီယာအရွိန္နဲ ့ ေခါင္းကလည္း ကိုက္ေနေတာ့ အိပ္ရာကလည္း ထလို ့ မႏုိင္ဘူး..။ ဒါနဲ ့မွိန္းေနရင္းကေန အခု ကြ်န္ေတာ္ဆီ လာလည္ၿပီး ေဘးခုတင္မွာ အိပ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းဟာ ကြ်န္ေတာ္နဲ ့ တေယာက္နဲ ့တေယာက္ ယခင္က ရန္ၿဖစ္ခဲ့ဘူးတာေလးကို ပုရိပ္အၿဖစ္ ၿမင္ေယာင္ရင္း ေတြးေနမိေနတယ္..။
တခ်ိန္တုန္းက သူနဲ ့ကြ်န္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္း မၿဖစ္ခင္ ဒီေကာင္က ကြ်န္ေတာ္ မေတာ္လိုက္ရတဲ့ ေရႊေယာက္ဖေလာင္းၾကီးရဲ့ သူငယ္ခ်င္း ဆိုပါေတာ့..။ တစ္ရက္ ကြ်န္ေတာ္နဲ ့ကြ်န္ေတာ္ ေကာင္မေလး အတန္းမတက္ပဲ ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္တယ္..။ ရုပ္ရွင္ရုံမွာလည္း ဇတ္ကားေကာင္း ဆိုေတာ့ လူေတြတန္းစီေနတာ အၿပည့္ပဲ..။ ေမွာင္ခို လတ္မွတ္ကလည္း ၀ယ္လို ့မရေတာ့ဘူး..။ ဒီေတာ့ သူမ်ားနည္းတူ တန္းစီ ေနရတာေပါ့..။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘယ္ကေနဘယ္လို ေရာက္ေနမွန္း မသိတဲ့ ေယာက္ဖေလာင္း အသံက ေနာက္ကေန ထြက္လာတယ္ဗ်ာ..။ " ဟဲ့...မိသိမ့္ နင္က အတန္မတက္ပဲ ဒီမွာလာၿပီး အၾကည္ဆိုက္ေနတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား..သြားအခုၿပန္ ငါလုပ္လိုက္ရရင္ေတာ့ နာေတာ့မွာပဲ"..။ အဲလို ေၿပာတဲ့ အသံၾကားေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့ ႏွစ္ေယာက္လံုး ေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္..။ ကြ်န္ေတာ္စိတ္ အထင္ကေတာ့ ေကာင္မေလးဟာ သူ ့အကို စကားကို ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ ့ နားေထာင္ၿပီး ကုတ္ကုတ္ေလး ၿပန္သြားမယ္ ထင္တာ..။ အထင္နဲ ့ အၿမင္ တလဲြစီၿဖစ္သြားတယ္..။
"ဘာၿဖစ္လို ့ၿပန္ရမွာလဲ...ကိုယ့္ဟာကိုယ့္ ရုပ္ရွင္လာၾကည့္တာ ကိုၾကီးနဲ ့ဘာဆိုင္တုန္း.."
သူ ့စကားေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္ ၿပဴးသြားတယ္..။ ေတာ္ေတာ္လည္း ခ်စ္ေၾကာက္ရုိေသပံုရတယ္လို ့ေတာင္ထင္မိတယ္....။
'ေအာင္မာ...နင္ကငါ့ကို အခုၿပန္ေၿပာလာၿပီေပါ့ေလ...လုပ္လိုက္ရရင္ေတာ့ ေသေတာ့မွာပဲ...သြားအခုၿပန္ အိမ္ေရာက္မွေတြ ့မယ္..အခုေတာ့ေနအံု...လူၾကားထဲမွာ မလုပ္ခ်င္ဘူး...'
ေကာင္မေလးကလည္းမခံဘူး..။
'ၾကိဳက္တဲ့ အခ်ိန္ ေတြ ့လို့ရတယ္ ..လံုး၀ပဲ...I don't care..." ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ၾကည့္ေနရင္...ဟာ..ပဲြေတာ့ၾကမ္းၿပီေပါ့ ။ ေကာင္မေလးကလည္း အဲလိုေတြၿပန္ေၿပာေရာ ဆရာသမားက ကြ်န္ေတာ္နဲ ့ လူေတြေရွ့မွာ ဆိုေတာ့ ေဒါသက ေၿခဖ်ားကေန ေခါင္းထိေရာက္သြားတယ္ ထင္တယ္...။ " နင္ေသခ်င္ၿပီ ဟုတ္လား..မိသိမ့္ " ဆိုၿပီး ေစာင့္တြန္းလိုက္တယ္..။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ၾကည့္မေနေတာ့ပဲ ၾကားကေန၀င္လိုက္တယ္..။ "အကို..ေအးေအးေဆးေဆး ေပါ့ဗ်ာ..ေမာင္ႏွမေတြပဲ ေနာက္မွ ေၿပလည္ေအာင္ ရွင္းရင္လည္း...." စကားေတာင္မဆံုးေသးဘူး.." ငါ့ညီမ..ငါေၿပာေနတာ မင္းနဲ ့ဘာဆိုင္တုန္း.." ဆိုတဲ့ အသံနဲ ့အတူ လက္သီးပါ ၀င္လာတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္လည္း နဂိုတည္းက သတိရွိေနသူ ပီပီ ကာကြယ္တဲ့အေနနဲ ့ ဘယ္လက္က ကာၿပီး ညာလက္နဲ ့ သူ ့ကိုတြန္းလိုက္တယ္..။ အဲဒီမွာ အခု ကြ်န္ေတာ္ေဘးမွာ အိပ္ေနတဲ့ေကာင္က ကြ်န္ေတာ္ကို ၀င္ထိုးၿပန္ေရာဗ်ာ..။ ၀င္လာတဲ့ လက္သီးကို မကာပဲ တိမ္းေရွာင္လိုက္ၿပီး တြန္းလိုက္တာ လဲက်သြားေရာ..။ က်န္တေယာက္ကေတာ့ သူနဲ ့ မဆိုင္သလို ရပ္ၾကည့္ေနတုန္း...။ ဒါနဲ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း ရုပ္ရွင္ရုိက္လိုက္တယ္..။ ေဘးကပ္လြယ္အိတ္ကို လက္ႏူိက္လိုက္ၿပီး ...
"မင္တို ့ တေယာက္မွ ကပ္မလာနဲ ့ ကပ္လာလို ့ကေတာ့ အေသပဲ.."ဆိုၿပီး က်ိန္းလိုက္တယ္..။ ရုပ္ရွင္ရုံ လတ္မွတ္ တန္းစီေနတဲ့ သူေတြကလည္း ၀င္မဆဲြတဲ့ အၿပင္ ၀ိုင္းေတာင္ၾကည့္ေနေသးတယ္ဗ်ာ..။ လြယ္အိတ္ထဲ လက္ႏူိက္ထားေတာ့ သံုးေကာင္လံုး တန္ ့သြားၿပီး ကြ်တ္သြားပံုရတယ္..။ အမွန္ေတာ့ အထဲမွာ စာအုပ္နဲ ့ ေဘာလ္ပင္ကလဲြလို ့ က်န္တာ ဘာမွ မရွိဘူး..။ သူတို ့ကလည္း ညံ့ပဗ်ာ...ေက်ာင္းသားပါဆို ဒၿမမွမဟုတ္တာ ဆိုၿပီး ဇြတ္၀င္လာရင္ ကြ်န္ေတာ္ နာသြားေလာက္တယ္...။ သံုးေယာက္ တေယာက္ဆိုေတာ့ ႏုိင္ခ်င္မွလည္း ႏုိင္မွာ ဟူတ္၀ူးလား...ဟီးဟီး..။ ဒါနဲ ့ ေယာက္ဖေလာင္းၾကီးက ေၿပာသြားတယ္..။
"ေအးမင္းေနာက္ငါနဲ့ ေတြ ့မယ္...နင္လည္း အိမ္ၿပန္ေရာက္လို ့ ကေတာ့ အေသပဲ" ဆိုၿပီး က်ိန္သြားေလရဲ့..။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ၿပန္ေရာက္တာနဲ ့ လမ္းထဲက အကိုေတြနဲ ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေၿပာၿပတာေပါ့..။ ေၿပာၿပတဲ့ အထဲမွာမွ အကိုၾကီး တေယာက္က ေၿပာတယ္..။ ဒီေကာင္ေတြနဲ ့ ၿဖစ္တာလား....မပူနဲ ့ ငါရွင္းေပးမယ ္ကိြဳင္မရွိဘူး...ဒီေကာင္က ငါ့သူငယ္ခ်င္း အရင္းၾကီး ငါေၿပာလို ့ ရတယ္ဆိုေတာ့မွ စိတ္ေအး ႏုိင္တယ္..။ ေနာက္ေန ့ အဲဒီ အကိုၾကီး အကူအညီနဲ ့ လဖၻက္ရည္ ဆုိင္မွာ သူတို ့သံုးေယာက္နဲ့သြားေတြ ့တယ္..။ မေတာ္လိုက္ရတဲ့ ေရႊေယာက္ဖဖလာင္းၾကီးကေတာ့ သိပ္မၾကည္ဘူး..။ က်န္တေယာက္နဲ့ ေဘးက အိပ္ေနတဲ့ ေကာင္အပါ၀င္ကေတာ့ ေက်နပ္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရသြားတယ္...။ ေကာင္မေလးနဲ ့ သူ့အကိုဟာလည္း..သူတို့အေမ ေၿဖရွင္းေပး လိုက္တာေၾကာင့္ အဆင္ေၿပသြားတယ္..။
အခုေတာ့လည္း တေယာက္ပခံုး တေယာက္ဖက္ ထမင္းတပန္းကန္ထဲ ႏွစ္ေယာက္စား..ခ်စ္ေနလိုက္ၾကတာ.....ေၾသာ္..လူ...လူဆိုတဲ့လူေတြ မတည္ၿငိမ္ႏုိင္ေသးတဲ့ စိတ္အစဥ္နဲ ့ ေနထိုင္မူ ့အလိုက္ အက်င့္စရုိက္ အလိုက္နဲ ့ တံငါနားနီး တံငါ ၊ မုဆိုးနားနီး ဆိုတဲ့အတိုင္း က်င္လည္ေနရတဲ့ လူသားတို ့ရဲ့ ဘ၀ ၊ ခဏခ်စ္လိုက္ ခဏမုန္းလိုက္နဲ ့ မသြားခ်င္းလည္းသြား ၊ သြားခ်င္လည္းသြားရမယ့္ မၿပီးဆံုးေသးတဲ့ ခရီးတခုကို တေန ့လွ်င္ စိတ္ေပါင္း ရာ ၊ ေထာင္ ၊ ေသာင္း ၊ သိန္း ၊ သန္း ေပါင္းမ်ားစြာနဲ ့က်င္လည္ေနရပါလား...။ အေတြးကမဆံုးေသး....ဖုန္းဆီမွ ႏူိးစက္ အလာ့တ္က ထမည္လာသည္ ။ 8 : 45 မိနစ္ ဆိုရင္ စကာၤပူၿပန္မယ့္ သူငယ္ခ်င္းကို လိုက္ပို ့ရေတာ့မယ္..။ ဒါနဲ ့ ေခါင္းကိုက္လည္း မတတ္ႏုိင္ဘူး ဆိုၿပီး အားတင္းထကာ ဖုန္းထဲက အဆိုေတာ္ ေလးၿဖဴရဲ့ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ စီးရီးထဲက စာမ်က္ႏွာ (၁၅) ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးကိုဖြင့္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းကိုလည္း အိပ္ရာကႏုိး ...ကြ်န္ေတာ္လည္း ေရခ်ဳိးခန္းထဲ ၀င္ခဲ့ပါေတာ့တယ္...။


( အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႔ဆႏၵျပဳလ်က္..... ေ၀မင္း......)